maandag 4 april 2011

Winiefred Van Killegem - Is niet iedereen zoals ik, een beetje te dik?

Gooi al je dieten overboord en verwijs je boeken van Pierre Dukan, Michel Montignac en Sonja Kimpen definitief naar de prullenmand, want Winiefred Van Killegem heeft het ultieme dieet ontwikkeld: 'Eet drie weken lang elke dag 1 kg witlof en je weegt 2 kg minder', maar ook 'Eet drie weken lang elke dag 100 g pompoen en je buik wordt dunner'. Wedden dat dit met komkommers, rode kool, pruimen of knoflook ook lukt? Deze en andere twijfelachtige dieettips verkondigt Van Killegem in het boekje Is niet iedereen zoals ik, een beetje te dik?

Volgens Van Killegem doet bonenthee een dikke, opgezwollen buik verdwijnen. Ik twijfel niet aan het gunstige effect van bonenthee, en als er iemand iets afweet van de heilzame werking van groenten, fruit en kruiden, dan is het Van Killegem wel. Maar het advies om drie weken lang dagelijks twee kopjes van deze thee te drinken, plaatst me voor een groot probleem. Volgens het bijgeleverde recept maak je een kopje bonenthee door een handvol bonenschillen met een kop heet water te overgieten en vijf minuten te laten trekken. Per dag zijn dat dus twee handen vol bonenschillen, en drie weken levert 42 handen vol bonenschillen op. En wat doe ik dan in godsnaam met de kilo's bonen die ik ondertussen heb verzameld?

Buiten thees geeft Van Killegem een resem aan eenvoudige recepten om heilzame groenten, fruit en kruiden te verwerken. Dat daarbij geregeld suiker en room wordt gebruikt, lijkt het dieetconcept van het boekje niet te deren. Boter wordt al te makkelijk vervangen door olijfolie, en pijnboompitten worden onnodig gebakken in notenolie in plaats van te roosteren in een droge pan. En er wordt wat afgekookt in het boekje. Broccoli, bijvoorbeeld, alhoewel stomen een betere en gezondere optie is, en spinazie en andijvie vliegen al even vlot het kookwater in vooraleer ze worden verwerkt, terwijl dit toch bij uitstek groenten zijn die met aanhangend water in een hete pot uit zichzelf slinken. Het kind met het badwater weggooien, heet dat.

Het probleem van Van Killegem – en dus van dit boekje – is dat ze in dit dieetboekje volledig miscast is als 'kruidenvrouw'. Dat ananas veel suiker bevat, maar ook een ontgiftende werking heeft en dat het eten van bosbessen ouderdomsziekten helpt voorkomen, mogen dan al interessante weetjes zijn, ik vermager er geen gram bij. Het dieetconcept was beter achterwege gebleven bij dit boekje dat zo een handzaam compendium had kunnen zijn over de heilzame werking en de culinaire mogelijkheden van groenten, fruit en kruiden. Zowat alle beschouwingen over overgewicht en tips om op je gewicht te letten die we eerder al in menig damesblad lazen, passeren de revue. De inzichten van haar grootmoeder dat zwaarlijvigheid het gevolg is van depressie, een ziekte, slapeloosheid, stress en overspanning is dan weer kortzichtig en doet de medische realiteit alle geweld aan. De calorieëntabel achteraan het boekje, vinden we ook in elk ondertussen weggegooid dieetboek van anderen.

Het boekje kan beslist geen kwaad, maar of je er werkelijk mee afvalt, betwijfel ik ten stelligste. Daarvoor is wel wat meer nodig. Een week lang in bed blijven en de liefde bedrijven, bijvoorbeeld. Je verbrandt er heel wat calorieën mee, het verdrijft het hongergevoel waardoor je het met één maaltijd per dag kan redden, en als je tussendoor wat afkoeling zoekt, drink je lekker mineraalwater. Je valt er spelend van af en je wordt er nog vrolijk van ook. Van mij mag je daar dan gerust een kilootje witloof bij wegknabbelen.

[Edward Vanhoutte]


Titel: Is niet iedereen zoals ik, een beetje te dik?
Auteur: Winiefred Van Killegem
Fotografie: Marc Wauters
Uitgeverij: Davidsfonds Uitgeverij
Jaar: 2010
Collatie: 118 pp. – ill.
ISBN: 978-90-5826-763-4
Kwalitatieve beoordeling: **
Moeilijkheidsgraad: I

1 opmerking:

Els zei

Ik denk dat de auteur van dit stukje er bonk bovenop zit.Toch staat het boekje bij de afdeling gezondheid (?)Alle andere opgesomde dieetboeken liggen bij de kookboeken. Het door hem aangeboden alternatief doet me glimlachen en instemmen. Het doet me zelfs vermoeden dat de lentekriebels hem echt teveel parten beginnen te spelen. Of verlangen we allemaal naar een zonnig terrasje, met een slaatje uit het kookboek van Sarah Raven of Donna Hay