Nu er heuse chocoladefestivals worden opgetrokken, en chocolade, sinds de olijke intrede van Dominique Persoone, een spel geworden is van alle zintuigen, kan je volmondig stellen dat chocolade een ‘speciaal’ product is. Een ingrediënt waarmee je onnoemelijk veel kanten opkunt. Maar echt gemakkelijk is dat niet. Het vergt namelijk veel oefening om chocolade goed te kunnen bewerken.
Het boekje Chocolade. Eindeloos genieten van Hans den Engelsen hoort thuis in een cadeaubox getiteld ‘Chocolade’. De reusachtige box herbergt vier dingen: een dun boekje met chocoladerecepten waarbij er drie keukengadgets worden bijgevoegd: een doorhaalvorkje, een truffelspiraal en een siliconevormpje om mee te bakken.
Doe je het boekje open, dan kan je aan de toon al heel wat afleiden over het eindresultaat. Het recept voor brownies is zo enigszins krom opgesteld. Er wordt cacaopoeder gebruikt – in plaats van echte chocolade – en ook bakpoeder valt uit de ingrediëntenboot. Toch een noodzakelijk goedje om de brownie wat luchtig te houden. In dit geval komt hij droog en bitter uit de oven. Jammer. Waarom er aan het recept voor chocolademousse het voorvoegsel ‘speciaal’ wordt toegevoegd, begrijp ik niet zo goed. Immers: de chocolademousse bezit weinig hemelsbestormends of, helaas zelfs, lekkers. Er wordt geen suiker gebruikt, noch eieren. Room en melk worden dan weer wel kwistig ingeschakeld, maar dit zijn producten die de pure smaak van chocolade afzwakken. Maar soms wil je ook wel eens in het boekje bijten. Het recept voor witte chocoladebonbons is op die manier een voltreffer. Op de foto zie je namelijk maagdelijke doch robuuste blokken witte chocolade afgewerkt met fijne streepjes donkere chocolade.
Hoewel er volgens het colofon een hele redactie werd ingeschakeld voor dit project, is daar weinig van te merken. Zo zit er bijvoorbeeld een hiaat tussen foto en recept voor ‘Lasagna van chocolade’. Daar wordt opgetekend dat witte chocoladekoekjes opgevuld moeten worden met donkere mousse, terwijl de foto gewag maakt van het omgekeerde, in casu donkere chocoladekoekjes met een witte mousse. Verder is Chocolade een beetje los gestructureerd. Zo wordt er pas op het einde uitgeleid hoe je chocolade tempert – toch een noodzakelijke stap voor je je aan de chocolaterie waagt. Dat verder concepten als ‘chocoladefondue’ als een gerecht worden beschouwd, wijst volgens mij op niets meer dan bladvulling.
Chocoladeliefhebbers, jullie zullen dit boekje uiteraard opmerken in de lokale boekhandel. Maar opgepast: dit boekje doet je niét perplex staan. Toch niet als je houdt van the real thing.
[Femke Vandevelde]
Titel: Chocolade. Eindeloos genieten
Recepten: Hans den Engelsen
Fotografie: Wim Hanenberg
Uitgeverij: De Lantaarn
Jaar: 2010
Collatie: 80 pp. – ill.
ISBN: 978-90-542-6729-4
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten