In 2006 werd het Spiekboekje wijn van Hubrecht Duijker het eerste Wijnweekgeschenk. Bij aankoop van 10 euro wijn kreeg je er de wijngids bovenop. Omdat er na vijf jaar nog altijd veel navraag is, werd er een boekhandeleditie uitgebracht. En het wachten bleek de moeite waard; de uitgave heeft een hardcover en werd in full-colour uitgevoerd.
Op het etiket van een wijnfles krijgen druivensoorten met de loop der jaren een steeds prominentere plaats toebedeeld. In het boek komen de meest frequente druivenrassen aan bod; zo leer je de verschillende Pinots van elkaar te onderscheiden. Op basis van die snelcursus kan je in de supermarkt een bewustere en verantwoordere wijnkeuze kan maken. Het boekje dient dus eigenlijk als een dagelijks spiekmiddel in de sluwe multiple choice die de supermarkt is. Jammer genoeg geeft het formaat geen aanleiding tot stiekem gedoe. Met de beste wil van de wereld past het boekje niet in je broek- noch in je vestzak.
Tussendoor doorlopen de leken nog even een snelcursus proeven en serveren. Duijker formuleert daarbij zoals we dat van hem gewend zijn; bondig en helder. Al moet hij oppassen niet in een schoolmeesterachtige toon te verzanden. Tol die je betaalt wil je een groot publiek bereiken. Maar wat meer luchtigheid à la Nicolaas Klei had heus gemogen.
De ‘lekker bij’-rubriek is in wijngidsen meestal het probleem, omdat er te veel wordt veralgemeend. Hier is dat niet anders. Ik ben er namelijk van overtuigd dat een wijn bij een compleet gerecht moet passen, en niet alleen maar bij het hoofdingrediënt van dat gerecht. Ook hangt er voor de keuze van de wijn veel af van de saus. Nemen we Chardonnay en tong als case-study, dan kunnen we zeggen dat enerzijds een Chardonnay met lichte zuren bij gebakken tong meunière past, maar anderzijds niet de beste aanvulling vormt voor tongrolletjes in saffraansaus. Of, als we overstappen naar het geval van coquilles, past een Chardonnay wél bij een carpaccio van coquilles, maar niet zozeer bij coquilles en rode biet. Na de uitleg over de druivensoort, de ‘lekker bij’-rubriek, verzint Duijker twee bijpassende gerechten. Die receptjes zijn zeker niet slecht, maar ook niet van dusdanig niveau dat ze meerwaarde aan het spiekboekje leveren. Maar in dit onderdeel kan je wel stellen dat de combinaties goed gekozen zijn. De gerechtjes vormen een perfect duo met de wijn, vooral als je de tips i.v.m. terroir volgt. Al hoef je nu ook weer geen spectaculaire verrassingen te verwachten uit het samengaan van wijn en eten.
Hoewel ik rotsvast geloof in het idee en doel van het Spiekboekje wijn, moet de vorm iets beter worden uitgewerkt. Bovendien: omdat het register geen onderscheid aanbrengt tussen de druivensoorten en de ingrediënten de van recepten, moet je de informatie bijna uit het hoofd leren, wil je er efficiënt mee kunnen omgaan. Mochten de bijpassende gerechten er verder uit gefilterd worden, zou het boekje wél in mijn vestzak passen. En zo kan ik alle superdeals van de ketens kraken. En geef nu toe; zo’n gluiperd huist in ieder van ons.
[Femke Vandevelde]
Titel: Spiekboekje wijn. Kiezen en kopen op druif
Auteur: Hubrecht Duijker
Fotografie: Femke den Hertog
Uitgeverij: Inmerc
Jaar: 2010
Collatie: 142 pp. – ill.
ISBN: 978-90-215-4919-3-4
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten