In Menoproof streven Wilma Smit & Pauline Ottervanger naar een gezond Nederland. Ik prijs hun vrijmoedigheid, maar vrees dat het met dit culinair welnessboek tot een streven beperkt zal blijven. Doen we een close-reading van die beginselverklaring dan merken we op dat de auteurs zich voornamelijk richten op het vrouwelijk deel van Nederland. Met behulp van een betere voeding willen ze vooral hen langer doen leven.
Na een uitleg over hart- en vaatziekten als de meest voorkomende doodsoorzaken, komen vier vrouwen aan het woord. Elk hebben zij het over hun gemoedstoestand, per seizoen komt er een andere stem – en de daarbijhorende ongemakken – aan bod. Pas in het derde hoofdstuk worden de bouwstenen van voeding, en daarmee de invloed van die voedingsstoffen op het lichaam, besproken. Een opmerkelijke afwezige: de schaaldieren. Toch niet omdat hun kopje te veel cholesterol bevat?
Uiteraard kunnen hoofdstukken als ‘koester je lichaam’ hier niet ontbreken. Ik heb niets – integendeel zelfs – tegen shiatshutherapie, acupunctuur, meditatie, massages, sauna en cosoorten, maar het badineren in pseudowetenschappelijkheid stoort me wél. Als ik twijfel aan het feit of ik een waardevol mens ben, ga ik naar een psycholoog, en niet naar een boekenwinkel om eenmaal thuisgekomen ertoe verplicht te worden om in mijn keuken te gaan staan.
Het zevende hoofdstuk draagt de titel ‘Het kies-een-kleurdieet’. In dit dieet heeft iedere maaltijd een kleur – rood voor vlees, blauw voor vis, geel voor kip of kalkoen en tot slot groen voor vegetarisch. De meeste recepten in dit boek zijn dan ook met een kleurtje aangegeven. De dieetlustigen mogen nooit meer dan twee keer per week aan het vlees én moeten minstens twee keer per week vis eten. Hieruit blijkt dat Smit en Ottervanger niet vies zijn van wat veralgemening. Wat doen ze met vervuilde of bedreigde vis? Bovendien, door de beperkte toevoer van vlees, wordt de indruk gewekt dat vlees op zich een ongezond product is.
Alsof ze zelf al vermoed hadden dat de recepten misschien niet al te veel tot de verbeelding zouden spreken, vervalsten ze de foto-opnames. Bij het gerecht ‘tonijnsalade met sperzieboontjes en olijven’ staat er een verse tonijn te blinken op de foto, terwijl er in de ingrediëntenlijst enkel sprake is van tonijn uit blik.
Ook de andere gerechten kunnen me niet bepaald wild maken. In een oosters stoofpotje wordt er gemberpoeder in plaats van verse gember gebruikt; waardoor het stoofpotje er meteen een stuk minder fris op wordt. Aan de pasta alla carbonara worden er verder champignons, ham en basilicum aan toegevoegd. Kan lekker zijn, maar in dit geval spreek je toch niet meer over een carbonara? Vooral niet als er slechts één ei wordt gebruikt.
Een andere commentaar is dat er over het algemeen zeer veel rijst- en pastagerechten op de kaart staan. Volgens mij is het belangrijkste aspect van gezonder bestaan de gevarieerde voeding, ook in de zetmeelproducten.
Ik kan alleen maar hopen dat als ik ooit in mijn menopauze terecht kom, ik deze fletse, ongeïnspireerde kost niet hoef te eten. Zelf als ik er langer door zal leven, wil ik liever passen. Daarnaast hoop ik dat ik tegen dan nog een feilloos visueel geheugen heb, want op een register hoef je in Menoproof ook al niet te rekenen.
[Femke Vandevelde]
Titel: Menoproof. Gezond, fit en slank na je veertigste
Auteur: Wilma Smit & Pauline Ottervanger
Fotografie: Paul Tollenaar e.a.
Uitgeverij: Kosmos Uitgevers
Jaar: 2010
Collatie: 230 pp. – ill.
ISBN: 978-90-215-7654-1
Kwalitatieve beoordeling: **
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten