Je gaat naar een brasserie omdat je zonder gêne één gerecht wil bestellen, en omdat je verwacht dat dit gerecht er volledig in zal slagen je honger te stillen.
In goede brasserieën is het vaak vechten om een plaatsje. Tegenwoordig gaan we ’s middags functioneel lunchen, in de vooravond nog wat snel happen en na het werk dineren ter ontspanning. Onze eigen eettafel wordt vakkundig genegeerd voor het type eetplek dat op het tweestromengebied van de snelle Griek en het verfijnde restaurant ligt. De grens met eetcafés is minder scherp te ontwaren, maar eens was dat anders.
Vroeger was een brasserie namelijk een brauhaus. De eerste brasserieën bevonden zich in Beieren. In die bierbrouwerijen kon je ter plekke bier consumeren. Die trend verspreidde zich zelfs naar de Elzasstreek. Enkele gappige Elzassers liepen vertrokken met dat idee richting Frankrijk. De brasserie zoals we die tegenwoordig kennen werd er geboren. De gegoede klasse werd er graag gezien, en het werd een voorname rendez-vous plek. Men werd er verleid met evergreens als steak tartare, tomate crevettes en vol au vent.
In 100 x bruisende brasseries in België. De beste adresjes wijst Willem Asaert ons de beste Belgische brasserieën aan. Je kunt ervan op aan dat hij de meest exquise en pure aangelegenheden in zijn gids opneemt. Meer zelfs: de beste brasserieën krijgen een extra speciale vermelding. Brasserieën met een hartje waarvan het rechtervleugeltje wordt omgeklapt, zijn ‘hors categorie’. Andere vormen van quotering ontbreken evenwel. De lezer heeft enkel een alfabetische ordening per provincie.
Asaert heeft aandacht voor de oorsprong van het fenomeen. Het Kapittelhuys in Hoegaarden is een brasserie met – hoe kan het ook anders – aandacht voor speciale bieren, die er ook van het vat verkrijgbaar zijn. Belgaqueen maakt zelfs onderscheid tussen bieren met lage, spontane en gemengde gisting. Uiteraard kon La Paix, tot op heden de enige brasserie met een ster, niet ontbreken. Maar Asaert probeert ook het nuttige aan het aangename te paren. De brasserie Au vieux Saint Martin wordt getipt voor de archiefonderzoeker. Het zou naar verluidt op wandelafstand liggen van de Koninklijke Bibliotheek in Brussel. Maar of je na een dergelijke middagpauze nog zin hebt om de stoffige erfgoed-archieven in te duiken, valt nog af te wachten.
In zijn beoordeling heeft Asaert niet alleen aandacht voor het eten en drinken. Bij zijn bespreking horen er steevast toeristische tips. Zo neemt hij nu eens een museum op, dan weer heeft hij het over wandelingen, boottochtjes, fietsroutes, … Genoeg activiteiten om calorieën te verbranden. Asaert heeft evenzeer belangstelling voor de architectuur van het gebouw en de aankleding van de zaak zelf. Zo tekent hij met de gepaste vertedering op hoe ieder tafeltje in La Soupe aux Choux dagvers wordt opgefrist met veldbloemen.
Wie echt houdt van vlees moet misschien zelfs eens naar Wallonië. Daar is La Table du Boucher gelegen. Het prachtig dooraderde vlees van deze brasserie deed Asaert zelfs bewegen tot kreten als ‘carnivorencountry’!
Met 100 x bruisende brasseries in België. De beste adresjes ben je – hoe cliché ook – in eigen land op vakantie. En als je de gids volgt, heb je geen tekort aan degelijk en stoer eten. Je hebt er geen villa in Parijs voor nodig. Gewoon een chefkok. En een menukaart met daarop ossenhaas met orvalsaus of lendenbiefstuk met béarnaise op basis van bier.
[Femke Vandevelde]
Titel: 100 x bruisende brasseries in België. De beste adresjes.
Auteur: Willem Asaert
Fotografie: Wouter Van Vaerenbergh
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2010
Collatie: 213 pp. – ill.
ISBN: 978-90-209-8762-1
Kwalitatieve beoordeling: ****
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten