Reken maar van yes dat Piet Huysentruyt met dit vijfde deel in de SOS Piet-reeks de magische kaap van de 1 miljoen (1.000.000!) verkochte boeken zal overschrijden. Trouw aan het concept, presenteert Huysentruyt 144 pagina's soepen, voorgerechten, hoofdgerechten en nagerechten in een herkenbare vormgeving, de een-twee-drie-handjes incluis. Echte vernieuwingen zijn er niet in dit boek, behalve dan Huysentruyts nieuwe koksvestje en een knalrood uurwerk. Maar geen paniek, zijn trouwe Armani-uurwerk duikt ook nog af en toe op. En dat wordt – toevallig – mooi uitgespeeld. Er zijn volgens de stap-voor-stap fotocollage op p. 49 bijvoorbeeld twee manieren om tomaten te emonderen en in concassé te snijden: één met een Armani uurwerk om je pols en één met een rode ice watch. Omdat het rode uurwerk beter past bij de kleur van de tomaten prefereer ik die laatste, snelle manier. Als man van het volk, staat een hip, betaalbaar uurwerk hem ook sympathieker. Het Armani-uurwerk zoek ik wel rond een stoere vrouwenpols.
Dat Huysentruyt op de foto's in het boek met twee verschillende brilletjes te spotten is, zal de meeste lezers worst wezen – de zelfgemaakt curryworst van p. 40 levert hiervoor trouwens een uitstekend recept. Toch stoort het een kookboekenrecensent dat de beeldregie niet strikter werd gevoerd. Het komt een beetje over als Jennifer Aniston die met d'r haar in een paardenstaart een deur openduwt om vervolgens met los haar een kamer binnen te komen.
De recepten zijn alweer een garantie op succes. Frank Smedts, de vaste redacteur van de reeks, is er voor de vijfde keer in geslaagd om het televisieconcept te vertalen naar leesbare teksten. De fotografie van Verne is ook een constante in de reeks. Niet helemaal top, maar zeker dienstbaar aan het opzet van de boeken. De matige kwaliteit van het beeldmateriaal is overigens niet helemaal de verantwoordelijkheid van de fotograaf. De presentatie van de tomatenflan op p. 47, bijvoorbeeld, is ronduit onsmakelijk, en dat Huysentruyt het niet afleert om elke bord te bestrooien met zijn eigen vermalen kruiden is wel goed voor zijn omzet, maar levert vuile borden op.
De selectie van gepresenteerde gerechten is divers en eerder toevallig. Na vier boeken is het natuurlijk geen sinecure om nog Vlaamse klassiekers te vinden die uitleg behoeven, en de vleeskroketten, gebakken pladijs, spiegelei met spek en kalfszwezeriken moeten die rol dan maar vervullen. Verder zijn er ook wat meer exotische gerechten opgenomen zoals kippengyros, tagliata, vis in zoutkorst en tajine. En waarom de Britse klassieker shepherd's pie in dit boek 'sheppard's pie' wordt genoemd zal wel altijd een raadsel blijven. Voor wie de andere boeken uit de reeks op de plank heeft staan is het leuk dat er af en toe naar wordt verwezen.
Huysentruyt kan je natuurlijk nauwelijks op een foutje betrappen, of het zou dan zijn voorliefde moeten zijn om vlees met een vleesvork in de pan te draaien in plaats van met een keukentang. Over het algemeen ben ik iets minder enthousiast over dit vijfde boek dan over de andere boeken uit de reeks, maar daar zal de gewenning aan het concept wel iets voor tussen zitten. En wat er ook van aan is, verkopen doet dit boek toch.
[Edward Vanhoutte]
Titel: SOS Piet Huysentruyt 5
Auteur: Piet Huysentruyt & Frank Smedts
Fotografie: Verne
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2011
Collatie: 144 pp. – ill.
ISBN: 978-90-209-9856-6
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: II
Geen opmerkingen:
Een reactie posten