woensdag 30 juni 2010

Barbara van Stek & Marianne Lunning - Food for the soul.

Zieletroost, het lijkt meer iets voor Vondel, maar in Food for the soul vind je ‘the soul’ ook terug in ‘the kitchen’. Het kookboek moet volgens de ondertitel voor goedgeluimdheid zorgen en een energiestoot teweeg brengen. Zo heeft het drietal van Stek, Lunning en de Leeuw toch beslist.

De drie auteurs besteedden heel wat aandacht aan gevleugelde uitspraken. Zo gaat het van de sobere spreuk ‘De beste raadgever is je hart’ naar het hermetische alternatief ‘Het geluk zit niet in de bestemming, maar in de geur van de bloemen onderweg’. Niet iedereen staat open voor een dergelijk kookboek, al begrijp ik best dat er ook liefhebbers zijn van dit genre. Mensen die zich in het vervolg beter tot lifestyleboeken richten. Het lijkt er in dit kookboek zelfs dat deze olijke gezegden het structuurprincipe van het boek zijn. Bovendien wordt hier de befaamde John Keats gequoteerd – A thing of beauty is a joy forever – weliswaar zonder bronvermelding.

Fotografe van dienst is Anna de Leeuw. Het kookboek Mijn keuken voor de zon waarvoor De Leeuw eerder de fotografie verzorgde, won in het verleden de Gourmand World Cookbook Award. De foto’s van de gerechten zijn bijzonder mooi, al ontbreekt er soms een ingrediënt. Concreet: pijnboompitten in het geval van de rode bietensalade met geitenkaas. Een ander voorbeeld: in het gerecht ‘kruidige appels’ staat opgetekend dat je het klokhuis uit de appel moet halen, om de appel vervolgens op te vullen. Op de foto is de appel echter eerst gehalveerd. Foutloze uitschieters zijn dan weer de foto’s van de gepofte aardappel en de zoete appelsushi.

Chefkok Stek beweert steeds met verse ingrediënten te werken. In werkelijkheid gebruikt ze tomaat uit blik (voor Gazpacho), salade uit een zakje en kant en klare pizzadeeg. De meeste recepten ‘beperken’ zich tot de categorie der voorgerechten, waarbij het opvallend is dat er nooit vlees gebruikt wordt, en slechts vijfmaal vis- of schaaldieren. Zou een niet-vegetariër ongelukkiger zijn, of hoor je in een stuk dunne lende ‘geen fluistering van de ziel’? Wat verder te denken van halfbakken ‘gerechten’ als geroosterde knoflook (ja, knoflook roosteren in de oven) of gefrituurd salieblad (inderdaad, een gefrituurd blad salie)? Was de inspiratie op? Het verbaast me enigszins dat er volledige bladzijden gewijd worden aan garnituren. En dan heb ik het nog niet eens gehad over ‘soulwater’; het recept waaruit duidelijk de filosofie van het kookboek spreekt. Hierbij wordt water gemengd met citroen, komkommer en munt. Feel good food waarschijnlijk, maar niet in mijn geval.

Ook het niveau van de overige gerechten is niet zo hoog. Zo verspilt Stek de kwaliteit van verse (en prijzige) coquilles. Eerst bakt ze de coquilles aan om ze te overgieten – als je de foto volgt is overspoelen misschien een correctere term – met limoenboter waaraan ze vervolgens room toevoegt. Om daar uiteindelijk een lepel verse kaviaar over te scheppen. Blijft er zo nog wel iets over van de fijne coquillessmaak?

Als het doel van dit kookboek erin bestond om mij een goed gevoel te geven, is dat slechts deels gelukt. Ik heb goed gelachen, maar bleef toch op mijn honger zitten wat betreft gedurfde combinaties. Verder dan ricotta met aubergine en tomaat met mozzarella ben ik immers niet geraakt.

[Femke Vandevelde]



Titel: Food for the soul. Gerechten om blij van te worden
Auteur: Barbara van Stek, Marianne Lunning
Fotografie: Anna de Leeuw
Uitgeverij: Terra Lannoo
Jaar: 2009
Collatie: 231 pp. – ill.
ISBN: 978-90-8989-062-7
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I

woensdag 23 juni 2010

Dirk Rodriguez - Het compleet andere wijnboek

Ik geef het grif toe: ik heb werkelijk niets met wijn. Maar af en toe moet er toch een flesje worden gekocht, en dan verlaat ik mij steevast op de wekelijkse rubriek ‘Kurkdroog’ die wijnjournalist Dirk Rodriguez in De Morgen Magazine publiceert. Die rubriek presenteert onder andere een wekelijkse snapshot van het wijnklassement van supermarktwijnen onder de 10 euro dat door honderden consumenten wordt samengesteld op de site www.kurkdroog.be. Die site kwam er omdat consumenten zelden de kans krijgen om wijn in supermarkten voor te proeven, hoewel ongeveer tachtig procent van de wijn in België net via de supermarkt wordt verkocht. De beste wijnen van de site zijn nu verzameld in dit mooie boekje dat een perfecte gids is voor wie geen diploma vinologie of sommelier op zak heeft.

Anders dan de manier waarop bijvoorbeeld Harold Hamersma supermarktwijnen ordent in zijn jaarlijkse wijnalmanak, deelt Rodriguez de wijnen niet in per land, herkomstgebied, type of druivensoort. Een dergelijke indeling is voor de gewone consument die op zoek is naar een lekker en betaalbaar flesje wijn totaal irrelevant en kan alleen (would-be) wijnkenners bekoren die daarvoor trouwens andere naslagwerken kunnen consulteren. Als alternatief stelt Rodriguez zeven smaaktypes voor waarbij hij de 184 wijnen in dit boek indeelt: Fris & sprankelend (bubbels), Fris & licht (wit); Rond & genereus (wit); Pittig & verfrissend (rosé), Fruitig & licht (rood); Krachtig & gekruid (rood) en Rijk & harmonieus (rood). Afgezien van het voor een leek toch onduidelijke 'rond', zijn dit handige categorieën voor wie volgens de goesting van het moment een supermarktwijn wil aankopen. Binnen elke categorie zijn de wijnen oplopend geordend op verkoopprijs. Van elke wijn wordt een duidelijke foto van de fles gegeven waarbij het etiket zeer goed leesbaar is, zodat de wijn gemakkelijk wordt herkend in de supermarkt die naast de wijn is vermeld. De beschrijving begint met de gemiddelde score die de wijn op de site van kurkdroog kreeg, en vermeldt verder de naam, de druivensoort en de streek van herkomst. Vervolgens volgt een bondige en kritische beschrijving van zowel de plus- als de minpunten van de wijn, en krijgt elke wijn een foodpairing-suggestie mee. De consument die graag eerst de wijn kiest, komt zo te weten welke gerechten ideaal, volgens een kenner, combineren met de wijn. Wie liever andersom te werk gaat, vindt zijn gading in het tweede deel van het boek, waarbij telkens vijf wijnen worden gesuggereerd bij dertig populaire gerechten zoals mosselen met frietjes, spaghetti bolognaise, asperges of garnaalkroketten. Op deze bladzijden worden de wijnflessen kleiner afgebeeld met vermelding van hun score, de naam van de wijn, de druivensoort, de supermarkt die ze in het assortiment heeft en de prijs. Een paginaverwijzing leidt de lezer naar de uitgebreidere beschrijving in het eerste deel van het boek.

Zowel de opgenomen wijnen als de dertig gerechten zijn via aparte indexen terug te vinden. Handig als je even snel wat wil opzoeken over die ene fles die naar je staat te lonken. Toch ontbreekt er nog één belangrijk instrument om van dit wijnboek de gedroomde koopgids te maken: een index van de opgenomen wijnen per supermarkt. Onder consumenten zijn supermarkthoppers in de minderheid. Supermarktshoppers blijken dan weer honkvast te zijn en hadden een overzicht van de topwijnen in ‘hun’ supermarkt zeker weten te appreciëren. Wellicht kan daar in een volgende editie een mouw aan worden gepast, want een vervolg moet er hoedanook zeker komen

Het compleet andere wijnboek is een mooi uitgevoerd en handige kleinood dat perfect in de jaszak past en waarin je keuze dankzij het leeslint snel terug te vinden is in de supermarkt.

[Edward Vanhoutte]


Titel: Het compleet andere wijnboek. Supermarktwijn volgens uw goesting van het moment.
Auteur: Dirk Rodriguez
Fotografie: Benoit Meeus
Uitgeverij: Luster
Jaar: 2010
Collatie: 152 pp. – ill.
ISBN: 978-94-6058-0406
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: II

maandag 21 juni 2010

Jeroen De Pauw - Laat het u smaken

Een beetje televisiekok verzilvert graag meteen zijn bekendheid en heeft algauw een paar kookboeken bij elkaar geschreven, of laat dat – soms is dat de betere optie – voor hem doen. Nu heeft Jeroen De Pauw al heel wat televisiewatertjes doorzwommen en maakte hij kookprogramma’s voor de VRT, TMF en VTM, maar een kookboek had hij vooralsnog niet. Daar is nu met Laat het u smaken verandering in gekomen.

De Pauw hanteert als kok een eerlijke en pure keuken zonder teveel tralala. Ook dit boek sluit aan bij zijn basisgedachte over koken. In de inleiding bij dit boek verwoordt hij het als volgt: ‘Er is de laatste jaren al zo veel poespas over koken geweest. Iedereen moet eten, dus iedereen moet ook kunnen koken. Geen zoektocht van Oostende tot Virton om de juiste ingrediënten te vinden. Originele gerechten met eenvoudige ingrediënten, of eenvoudige gerechten met originele ingrediënten.’ Dat naast deze inleiding een enigszins contradictorische foto staat waarop De Pauw in Italië zwarte truffels aan het keuren is, vergeven we de vormgever dan maar. In dit boek dus geen superbewerkelijke recepten die je niet zonder keukenbrigade, een rit naar Rungis of zonder masterclass borden dresseren kan uitvoeren, maar voor iedereen haalbare gerechten met vlot verkrijgbare ingrediënten.

Het boek heeft een klassieke indeling en presenteert net geen zeventig recepten in vier hoofdstukken: Hapjes, Soepen & voorgerechten, Hoofdgerechten en Kaas & desserts. De fusion-invloeden en de rustieke presenteervorm geven aan De Pauws gerechten een onvermijdelijk Jamie-karakter dat ook in de sfeerfoto’s wordt doorgetrokken: De Pauw met warrig haar en nonchalant zomers hemdje en jasje tussen vrienden of kokend aan een gasfornuisje op jaren. En dat is best, want het draagt allemaal bij tot de laagdrempeligheid en het sympathieke karakter van het boek.

Het is ook duidelijk dat Jeroen De Pauw met dit boek niet wil imponeren, maar de lezers gewoon wil aanzetten tot het bereiden van goede gerechten. Klassieke hapjes zoals gepaneerde mosseltjes, gefrituurde bloemkoolroosjes, halfgedroogde tomaatjes, groentenchips, kruidenboters en ijsblokjes, die je in ongeveer elk kookboek aantreft, staan probleemloos naast originele gerechtjes zoals gekonfijte radijsjes. Ook bij de voorgerechten en de soepen staat een ‘boerinnenbond-recept’ zoals kervelsoep naast een originele twist als pompoensoep met peperkoekcroutons. Bij de hoofdgerechten kan De Pauw zich pas helemaal uitleven met mooie smaakcombinaties als gevolg: kippenbouten in limoncello, heilbotfilets met pickleschips en rabarberslaatje en eend met frambozen, gestoofde paksoi en kruidenrijst. Jammer dat De Pauw twee recepten opneemt met geelvintonijn waarvan de visserij en de consumptie door de Stichting Noordzee en het Wereld Natuur Fonds sinds jaren wordt ontmoedigd.

Het grootste hoofdstuk is gewijd aan desserten met een overtuigend aanbod van een vijfentwintigtal warme, koude, spicy, zoete en zeer zoete achterafjes: granité van mojito, marsepein in bladerdeeg met salsa van perziken en amaretto en drie recepten om zelf jenever op smaak te brengen, maar ook chocolademelk en chocomousse met frambozen of crème brûlée van speculaas. Achteraan staan nog vijftien weetjes en handigheidjes verzameld. Het boek heeft geen index of algemene inhoudsopgave.

Laat het u smaken is een pretentieloos kookboek vol ‘originele gerechten met eenvoudige ingrediënten of eenvoudige gerechten met originele ingrediënten’ zoals Jeroen De Pauw het zelf omschrijft in zijn inleiding. Culinaire meerwaardezoekers of foodsnobs zullen dit boek ongetwijfeld links laten liggen, maar wie op zoek is naar toegankelijke en uitvoerbare recepten zal het zich zeker laten smaken.

[Edward Vanhoutte]


Titel: Laat het u smaken
Auteur: Jeroen De Pauw
Fotografie: Studio Wauters
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2010
Collatie: 192 pp. – ill.
ISBN: 978-90-209-8915-1
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: II

woensdag 16 juni 2010

Peter De Clercq - BBQ Bijbel

Met Bijbels is het altijd oppassen geblazen. Ze beloven je de hemel, dulden geen tegenspraak en lossen de verwachtingen meestal niet in. Gelukkig voor Peter De Clercq is het met zijn BBQ Bijbel niet zo erg gesteld. In dit boek heeft De Clercq zowat alle BBQ-recepten verzameld die hij in de voorbije jaren vanuit zijn mouw op zijn grill heeft geschud, want 500 recepten, dat schrijf je niet op een paar dagen bij elkaar. En om ze allemaal klaar te maken heb je een extra lang BBQ-seizoen nodig. Maar wie beweert dat je niet het hele jaar door buiten kan koken?

Toch kan ik niet onvoorwaardelijk de loftrompet over dit boek steken. De intro ontgoochelt een beetje. Voor een BBQ ‘Bijbel’ – de titel komt beslist van de uitgever – is het inleidend hoofdstukje met drie bladzijden barbecuetips wel aan de erg magere kant. Wie nog een introductie kan gebruiken in de verschillende technieken en het keur aan beschikbare barbecues, leest best eerst even het eerste hoofdstuk van Steven Raichlens Culinair Barbecueën (Karakter, 2009) door of schaft zich eerst nog eens De Clercqs bekroonde werk Basic BBQ aan (Lannoo, 2009), want daar staat die informatie wel keurig in. De BBQ Bijbel grossiert overigens in recepten die eerder al in Basic BBQ en in Just grilling (Lannoo, 2008) stonden en hoewel dat het bijbelkarakter van dit boek ten goede komt, is dat vooral jammer voor de fans die deze twee boeken al in de boekenkast hebben staan.

Voor je uit De Clercqs boek begint te koken is het ook aangewezen om vooraf even het einde van het recept te checken om te weten te komen welke bbq je van stal moet halen. Bij voorkeur gebruik je natuurlijk een gesloten bbq, anders kan je alleen maar die gerechten klaarmaken die je op een hete grill moet leggen. En ik ben nog altijd op zoek naar een model om de gegrilde scampi’s met kokos klaar te maken: die moet je volgens de Bijbel namelijk onder de hete gril leggen.

In het boek toont De Clercq zich van zijn meeste veelzijdige kant. Zonder veel inleiding, getheoretiseer of gefilosofeer presenteert hij een overtuigend aantal recepten die voor zowat elke gelegenheid op elk moment van de dag kunnen worden klaargemaakt. Ik heb ze niet nageteld, maar volgens de perstekst moeten het er 500 zijn. Toch overtuigt deze bijbel mij niet echt, daarvoor is ze te weinig systematisch opgebouwd en leidt ze te vaak tot wenkbrauwengefrons. Bij het hoofdstukje ‘Picknickbarbecue’, bijvoorbeeld, verlekkert de lezer zich bij de inleiding al op een grillfestijn op verplaatsing – picknickset met handige staander en rooster zijn al ingepakt – om dan welgeteld 1 recept te vinden dat je met heel wat handigheid en het gepaste materiaal (een rookdoos) op verplaatsing kan klaarmaken. De vier andere gerechten worden vooraf thuis klaargemaakt. In een oranje kadertje wordt wel even reclame gemaakt voor het 'Peter De Clercq barbecuepakket' dat je mee kan nemen op je picknick. Dat dit pakket bij Carrefour te koop is, staat er dan weer niet bij.

Dat de index van recepten alfabetisch op receptnaam en per hoofdstuk geordend is, draagt niets bij aan het naslagwerk-karakter dat dit boek ambieert. Als ik konijn wil klaarmaken op de grill, dan krijg ik graag een overzicht van de mogelijkheden onder de K van konijn, en niet onder de S van ‘spiesje met konijn met maanzaad op een honingslaatje’ bij het hoofdstuk Hapjes, of onder de G van ‘gerookt konijn met tomatenboter en pasta’ bij het hoofdstuk Rookgerechten. Dat 24 van de 31 rookgerechten trouwens met het woord ‘gerookt’ beginnen zodat een alfabetische ordening redelijk onnozel oogt, is hier natuurlijk het onvermijdelijke gevolg van.

De BBQ Bijbel is een compacte verzameling van een groot aantal barbecue- en grillrecepten die voor de echte fans weinig verrassingen inhoudt, maar voor een groot aantal gelegenheidsbarbecueërs zeker een openbaring kan zijn. Een goede inleiding over het barbecueën en een doordacht concept had dit boek toch een niveautje hoger kunnen tillen.

[Edward Vanhoutte]


Titel: BBQ Bijbel
Auteur: Peter De Clercq
Fotografie: Lennert Deprettere, Kris Vlegels
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2010
Collatie: 288 pp. – ill.
ISBN: 978-90-209-8821-5
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: II

maandag 14 juni 2010

Kirsten Eckhart &Willem-Jan Hendriks - Zoete & hartige heerlijkheden. Ontbijt, lunch en patisserie van Gartine

Kirsten Eckhart en Willem Jan Hendriks runnen sinds 2007 het inmiddels bijna legendarische Gartine, een ‘foodspot’ in het centrum van Amsterdam. Op maandag en dinsdag zijn ze in hun moestuin te vinden, om de producten te oogsten die ze vanaf woensdag op mooi oud serviesgoed met antiek bestek serveren. De eigenaars van Gartine hebben dus oog voor details. En dat wordt ook gereflecteerd in hun boek Zoete & hartige heerlijkheden: sfeervolle cover, stijlvolle buikband, goud op snee, leeslinten, zwierige typografie. Bij elk recept vind je foto’s die zo fraai gestyled zijn dat ze bij de lezer een instant verlangen oproepen om zelf aan de slag te gaan. Al ziet het resultaat er in jouw keuken weliswaar nooit zo aantrekkelijk uit. Bij de foto van het gerecht met wafels bijvoorbeeld zie je opgeslagen slagroom met vanillepuntjes, terwijl in het recept de slagroom met suiker wordt opgeklopt en de vanille in de gemarineerde aardbeien zit. Maar afgezien van de technische opsmuk, zitten de smaken wel juist.

Hoewel de meeste gerechten zeer eenvoudig zijn, blijken de smaakcombinaties nauwkeurig gekozen. Zo wil ik het hebben over de soja broodjes met rabarber-sinaasappeljam. Dit is een vindingrijke combinatie: door brood met karnemelk te maken, vermijd je het moeilijke bereidingsproces met zuurdesem. Het lichte zure brood blendt hier prachtig met de zoetzure jam, en je bekomt een fris gerechtje. Andere te onthouden smaakcombinaties: daslooksoep met schapenkaas en tartaar van rode biet met zure haring en aardappel. Op de menukaart – die je naast ontbijt, lunch en patisserie, ook arrangementen aanbiedt voor high tea en brunch – is het dan ook zoeken naar iets wat niet erg lekker is.

Hoogstens kan je Eckhart en Hendriks betrappen op schoonheidsfoutjes. Bij soepen met groene kruiden laten ze de kruiden altijd vrij lang meekoken (meer dan tien minuten), waardoor de soep eerder bruinachtig zal uitslaan. Groene kruiden blijven immers nooit groen als je ze zo lang laat meekoken. Ook moet je volgens beide auteurs een knoflookstengel (bladerdeeg met look dat opgerold wordt tot een stengel en vervolgens afgebakken wordt in de oven) 20 min op 200 graden bakken. Als je die instructie opvolgt, ziet de stengel er zwart uit. Niet zo fraai. Ik veronderstel dat dit een drukfout is; elders zijn de baktijden wél correct.

Ook ik ben zo blij als een klein kind wanneer ik het vooruitzicht heb te mogen eten uit de Frans geïnspireerde keuken van Gartine. Gartine heeft een originele kaart, volgestouwd met ambachtelijke waren als Texelse kaas en lekker brood van het Vlaams – hoe kan het ook anders – Broodhuys. Als u aangetrokken wordt door de geur van kakelverse producten in de buurt van de Kalverstraat, dan hoop ik dat u de verleiding uit de Taksteeg niet kan weerstaan. In Gartin is de eenvoud van de gerechten groots. Je hoeft geen culinaire kenner te zijn om dat verschil te proeven.

[Femke Vandevelde]


Titel: Zoete & hartige heerlijkheden. Ontbijt, lunch en patisserie van Gartine
Auteur: Kirsten Eckhart, Willem-Jan Hendriks
Fotografie: Jeroen van der Spek
Uitgeverij: Terra Lannoo
Jaar: 2010
Collatie: 184 pp. – ill.
ISBN: 978-90-8989-177-8
Kwalitatieve beoordeling: ****
Moeilijkheidsgraad: II

woensdag 9 juni 2010

Petra De Hamer & Janneke Vreugdenhil - Hoge hakken in de keuken

Petra de Hamer en Janneke Vreugdenhil, hippe vrouwen in dito schoeisel, besloten hun keukengeheimen met de wereld te delen. De culinaire hakkengeneratie volgde hen gedwee; inmiddels zijn de auteurs al aan de opvolgers toe van Hoge hakken in de keuken.

De ‘core-line’ uit de titel wijst er al op: één paar schoenen is veel te weinig. De pret zit in het variëren, en bij wijlen in de hoeveelheid. Net zo is het met eten: niemand eet graag dagelijks dezelfde kost. Elke situatie vraagt bovendien om ander eten. Wanneer de weegschaal in de voorzomer op tilt slaat, zetten we ons aan de frisse slaatjes en de vis: de befaamde bikinigerechten. Wanneer onze man alweer een weekend doorwerkt, kunnen we ons des te harder overgeven aan kilo’s suiker, op zoek naar troost. In het boek wordt de kaasplateau zelfs ingeruild voor een versie met chocolade. Toch wordt er ook stevig met het vingertje gezwaaid als je een zwangere vrouw bent met een chocoladeverslaving; in dat geval moet je oppassen voor salmonella. Ook dat nog.

In het boek gaat het meer om mood dan om food. De vrouwen doen hun eten passen bij een portie liefdesverdriet, het laatste roddelvoer, of de nieuwste hete brok in de stad. Hoge hakken in de keuken is, en dat verbaast zelfs niet, een ‘reenactment’ van Sex and the city in boekformaat.

De vriendenkring van De Hamer en Vreugdenhil bestaat blijkbaar uit vrouwen die het zichzelf graag gemakkelijk maken. De recepten hebben een korte ingrediëntenlijst (allemaal te verkrijgen in de lokale supermarkt), en zijn snel te bereiden.

Zoals gesuggereerd onderscheidt dit kookboek zich van andere kookboeken door de vrouwelijke touch. Zo worden over de sekseverschillen lustig open deuren ingetrapt. Als mannen koken, doen ze dat om indruk te maken. Daar spenderen ze zo veel tijd aan, dat ze de aandacht voor hun gasten verliezen. Ze vertrouwen op klassiekers, en vinden hun uitdaging in de perfecte bereiding ervan. De vrouwelijke chef legt de klemtoon op gezelligheid en vindt het belangrijk om tijd met haar gasten te spenderen. Zij durft in haar gerechten al eens van het platgetreden pad af te wijken. Deze stereotiepe voorstellingen hangen geen beeld op van onafhankelijke vrouwen. Als De Hamer en Vreugdenhil vastberaden verklaren dat ze de BBQ alleen aansteken, is de verrassing des te groter als er in de volgende paragraaf staat: ‘Nodig die leuke buurman uit op je feestje en laat hem het werk doen. Voorzie hem op tijd van een groot glas ijskoud bier’.

Watertanden deed ik van het gerecht ‘Mascarponetruffels met grappa en espresso’. Verder sloeg ik hun versie van ‘Frites met stoofvlees’ liever over. Mosterd en bier worden achterwege gelaten en in plaats daarvan wordt er aangestoofd in rode wijn. De ‘ovenfrites’ worden ook al niet gesmaakt.

In de katern achterin worden er shoptips gegeven voor een tafel in stijl. Ook op de foto’s zie je dat de gastvrouw extra oog heeft gehad voor de aankleding van het feestje: de bloemen op tafel, met daaronder een spinnende kat. Hierdoor wordt er wel een heel erg Kitsch Kitchen-achtige sfeer opgeroepen.

Voor vrouwen die niet zoveel van koken houden, maar onder een hapje en een drankje op de hoogte willen blijven, is dit kookboek gegarandeerd een succes. En trouwens: waarom eten deze hakjes hun Dame blanche zonder slagroom? Waar zijn de echte hakken in de keuken gebleven?

[Femke Vandevelde]


Titel: Hoge hakken in de keuken
Auteur: Petra De Hamer, Janneke Vreugdenhil
Fotografie: Duncan De Fey
Uitgeverij: Mo’media
Jaar: 2010
Collatie: 143 pp. – ill.
ISBN: 978-90-5767-437-2
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I

maandag 7 juni 2010

Elsje Borms & Sally-Jane Van Horenbeeck - Maandag begin ik!

'Maandag begin ik…’ te stoppen met roken, te sporten, te diëten, … Goeie voornemens zijn altijd voor volgende week. Afslankconsulente Elsje Borms en amateurkok Sally-Jane Van Hoorenbeeck zorgen ervoor dat je je gezondheidsbelofte eindelijk inlost. In een van de eerste hoofdstukken van het boek ga je dan ook werkelijk een vermagercontract aan met jezelf.

Maandag begin ik! heeft een duidelijke opbouw. Er wordt vertrokken uit onze persoonlijke zwakke punten. Borms zorgt ervoor dat we opgewassen zijn tegen al te vertrouwde valkuilen. Deze psychologische inzichten worden gecombineerd met een efficiënt voedingsplan. Dat start met het berekenen van de hoeveelheid calorieën die je mag eten om af te vallen. Daarna kan de lezer via een blokkensysteem de calorie-inname bepalen. Hierbij staat elke 100 kcal gelijk aan 1 blok.

Het boek sluit af met de recepten van Sally-Jane van Horenbeeck, voor de kenners staat zij bekend als Peggy uit Thuis. Op een twintigtal bladzijden geeft zij gemakkelijk te bereiden recepten weer die bovendien caloriearm zijn. Van Horenbeeck promoot haar gerechten door te stellen dat ze slechts 20 minuten van je tijd in beslag nemen. Een te korte tijdspanne om naar de frituur of de pizzeria te gaan, concludeert ze triomfantelijk. Maar, ze vergeet wel dat die afhaalbezoeken geen shopping van ingrediënten of afwas vergen. Haar 20-minutenmarge gaat dus niet onherroepelijk op. Als je na het smullen van haar verrukkelijke gerechten toch nog honger hebt, raadt ze aan om je tanden te poetsen, zodat je als je toch verleid bent opnieuw te gaan snacken, je je smaakpapillen teleurstelt.

De tijdslimiet doet weinig goeds aan de smaak van haar gerechten. Bij de soepen worden altijd bouillonblokjes in plaats van zelfgetrokken fonds gebruikt. Die zoute blokjes zijn bijgevolg zeer schadelijk voor hart- en vaatziekten. In een gerechtje van eigen vinding (Sally’s pikante laab ofte varkensgehakt) wint ze het gevecht met de tijd door er een koude salade bij te serveren. Haar vlees is gelukkig wél warm, maar dit duurt tot het moment waarop ze er een koude saus overheen giet. Als ze vis gebruikt, komt die niet van de versmarkt, maar rechtstreeks uit de diepvries. Bewaarmiddelen lijken mij ook niet meteen de basis voor een gezonder leven.

Maandag begin ik! is dus géén technisch dieetboek; de eerste drie hoofdstukken leggen de nadruk op de mentale ondersteuning in je strijd tegen de kilo’s. Het boek moet je overal vergezellen (denk aan een extra leesbeurt voor je een restaurant betreedt), en verdient dat ook. Het heeft een handig meeneemformaat en is lekker meisjesachtig gestyled. Maar de subtekst van het boek kon me niet motiveren tot lijnen. Het overdreven gebruik van Engelse aanspreektitels (‘ladies’) en de gevleugelde uitspraken (‘Alles is moeilijk voor het gemakkelijk wordt’) zetten meer aan tot lachen dan wat anders.

Je levensstijl kan je niet van vandaag op morgen veranderen. Meer nog: die houd je niet vol zonder enkele uitspattingen. Hier dus met de inschrijving voor de pralineclub. In de squashclub zullen ze ondergetekende dit jaar niet zien.

[Femke Vandevelde]


Titel: Maandag begin ik!
Auteur: Elsje Borms, Sally-Jane Van Horenbeeck
Fotografie: Diego Fransen
Uitgeverij: Standaard uitgeverij
Jaar: 2010
Collatie: 263 pp. – ill.
ISBN: 978-90-0223-523-8
Kwalitatieve beoordeling: **
Moeilijkheidsgraad: I