ALS of voluit Amyotrofe Lateraal Sclerose is een relatief onbekende ziekte die het zenuwstelsel aantast waardoor de spierfuncties het stap voor stap laten afweten tot ook de meest essentiële spier in het lichaam, namelijk het hart, wordt verlamd. De graduele vooruitgang van de ziekte en de graduele achteruitgang van de lichaamsfuncties zijn echter van minimale invloed op de intellectuele en sociale capaciteiten van de patiënt die door de groter wordende lichamelijke beperkingen steeds meer geïsoleerd geraakt. Voor mensen met ALS wordt het week na week moeilijker om te eten en te slikken en moeten de maaltijden worden gemixt wat veelal resulteert in een onaantrekkelijk papje. Daar wil Piet Huysentruyt met dit boekje iets aan doen, immers ‘eten is niet alleen noodzakelijk, het is ook een belangrijke sociale activiteit’, stelt hij in de inleiding.
Dezelfde boodschap draagt ook de getuigenis van Mieke uit aan het begin van het boek. Zij vertelt over de invloed van de ziekte op haar moeder en over het onbegrip waarmee de familie werd geconfronteerd. Zo is er bijvoorbeeld het schrijnende verhaal van een restaurateur die meedogenloos aankondigde dat hij geen mixer had om haar maaltijd te pureren, waarop de familie correct reageerde door met twaalf personen op te staan en de zaak te verlaten. De domheid van de restaurantuitbater zette zo een domper op wat een gezellig familiemoment had moeten worden.
Dé grote vraag bij families die met de ziekte worden geconfronteerd – en wellicht ook bij de betreffende restaurantuitbater – is hoe je een gerecht kan pureren zonder de afzonderlijke smaken teveel te verliezen zodat het er ook nog smakelijk blijft uitzien. In dit boek, waarvan de integrale opbrengst naar de ALS-liga gaat, geeft Piet Huysentruyt zesenveertig antwoorden op die vraag.
Huysentruyt is uitgegaan van elke mogelijke maaltijd en presenteert recepten voor ontbijtjes, voorgerechten en soepen, hoofdgerechten en desserts die zowel doordeweeks als aan de feestdis kunnen worden geserveerd. Telkens bereidt Huysentruyt een bord voor de hele familie, aangevuld met een gemixte versie voor wie met slik en kauwproblemen kampt. Daarbij heeft hij speciaal op de presentatie en de kleur gelet, maar hij geeft toe: ‘eerlijk gezegd moet je je van de kleur niet te veel aantrekken. Is het lekker? Dat is de hamvraag.’
En met die smaken zit het meer dan snor. Piet Puur is gewoon een heel lekker kookboek geworden met klassiekers zoals tomatensoep met balletjes, vol-au-vent met puree of chocolademousse maar ook originele recepten zoals Sint-jakobsvruchten met sinaasappelsaus en ganzenlever, gegrilde kabeljauw met vanillen en pompoen, ravioli van cantharellen en kreeft of aardbeienbavarois met groene peper.
Op de foto’s bij de gerechten staat telkens de reguliere uitvoering van het gerecht en de gemixte versie wat meteen alle eventuele vooroordelen over het uitzicht wegneemt. Een kleine test bij mijn vijfjarige wijst overigens uit dat de gemixte versie er voor kinderen doorgaans smakelijker uitziet dan het bord, wat meteen een nieuw – zij het niet-geïntendeerd – publiek voor dit boek laat vermoeden.
In Piet Puur bewijst Piet Huysentruyt – volledig belangenloos – een grote dienst aan de maatschappij die nog te weinig geïnformeerd is over ALS en de directe sociale en gastronomische repercussies van de ziekte. Dit boek is zeker een hart onder de riem voor families die met deze ziekte worden geconfronteerd, moet verplicht opgenomen worden in de lessen dieetleer van onze koksscholen en is bovenal een uitstekend kookboek met haalbare recepten die bij iedereen vlot naar binnen gaan.
[Edward Vanhoutte]
Titel: Piet Puur. Gerechten die vlot naar binnen gaan
Auteur: Piet Huysentruyt
Fotografie: Verne
Uitgeverij: Lannoo / vtm-books
Jaar: 2010
Collatie: 96 pp. – ill.
ISBN: 978-90-209-8581-8
Kwalitatieve beoordeling: ****
Moeilijkheidsgraad: II
Geen opmerkingen:
Een reactie posten