Barbara van Stek & Marianne Lunning - Food for the soul.

Zieletroost, het lijkt meer iets voor Vondel, maar in Food for the soul vind je ‘the soul’ ook terug in ‘the kitchen’. Het kookboek moet volgens de ondertitel voor goedgeluimdheid zorgen en een energiestoot teweeg brengen. Zo heeft het drietal van Stek, Lunning en de Leeuw toch beslist.

De drie auteurs besteedden heel wat aandacht aan gevleugelde uitspraken. Zo gaat het van de sobere spreuk ‘De beste raadgever is je hart’ naar het hermetische alternatief ‘Het geluk zit niet in de bestemming, maar in de geur van de bloemen onderweg’. Niet iedereen staat open voor een dergelijk kookboek, al begrijp ik best dat er ook liefhebbers zijn van dit genre. Mensen die zich in het vervolg beter tot lifestyleboeken richten. Het lijkt er in dit kookboek zelfs dat deze olijke gezegden het structuurprincipe van het boek zijn. Bovendien wordt hier de befaamde John Keats gequoteerd – A thing of beauty is a joy forever – weliswaar zonder bronvermelding.

Fotografe van dienst is Anna de Leeuw. Het kookboek Mijn keuken voor de zon waarvoor De Leeuw eerder de fotografie verzorgde, won in het verleden de Gourmand World Cookbook Award. De foto’s van de gerechten zijn bijzonder mooi, al ontbreekt er soms een ingrediënt. Concreet: pijnboompitten in het geval van de rode bietensalade met geitenkaas. Een ander voorbeeld: in het gerecht ‘kruidige appels’ staat opgetekend dat je het klokhuis uit de appel moet halen, om de appel vervolgens op te vullen. Op de foto is de appel echter eerst gehalveerd. Foutloze uitschieters zijn dan weer de foto’s van de gepofte aardappel en de zoete appelsushi.

Chefkok Stek beweert steeds met verse ingrediënten te werken. In werkelijkheid gebruikt ze tomaat uit blik (voor Gazpacho), salade uit een zakje en kant en klare pizzadeeg. De meeste recepten ‘beperken’ zich tot de categorie der voorgerechten, waarbij het opvallend is dat er nooit vlees gebruikt wordt, en slechts vijfmaal vis- of schaaldieren. Zou een niet-vegetariër ongelukkiger zijn, of hoor je in een stuk dunne lende ‘geen fluistering van de ziel’? Wat verder te denken van halfbakken ‘gerechten’ als geroosterde knoflook (ja, knoflook roosteren in de oven) of gefrituurd salieblad (inderdaad, een gefrituurd blad salie)? Was de inspiratie op? Het verbaast me enigszins dat er volledige bladzijden gewijd worden aan garnituren. En dan heb ik het nog niet eens gehad over ‘soulwater’; het recept waaruit duidelijk de filosofie van het kookboek spreekt. Hierbij wordt water gemengd met citroen, komkommer en munt. Feel good food waarschijnlijk, maar niet in mijn geval.

Ook het niveau van de overige gerechten is niet zo hoog. Zo verspilt Stek de kwaliteit van verse (en prijzige) coquilles. Eerst bakt ze de coquilles aan om ze te overgieten – als je de foto volgt is overspoelen misschien een correctere term – met limoenboter waaraan ze vervolgens room toevoegt. Om daar uiteindelijk een lepel verse kaviaar over te scheppen. Blijft er zo nog wel iets over van de fijne coquillessmaak?

Als het doel van dit kookboek erin bestond om mij een goed gevoel te geven, is dat slechts deels gelukt. Ik heb goed gelachen, maar bleef toch op mijn honger zitten wat betreft gedurfde combinaties. Verder dan ricotta met aubergine en tomaat met mozzarella ben ik immers niet geraakt.

[Femke Vandevelde]

Titel: Food for the soul. Gerechten om blij van te worden
Auteur: Barbara van Stek, Marianne Lunning
Fotografie: Anna de Leeuw
Uitgeverij: Terra Lannoo
Jaar: 2009
Collatie: 231 pp. – ill.
ISBN: 978-90-8989-062-7
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I