Verandering is goed, maar soms is stilstand aandoenlijk beter. Neem nu dit kinderkookboek. Van bij de eerste aanblik flitst Mijn kleine handboek koken me terug in de tijd naar het moment dat ik mijn zus d'r eerste kookboek jatte – omdat jongens toen geen kookboeken kregen, moest ik mij wel in de lichte criminaliteit storten – om er eierpaddenstoelen, fruitspiesjes en zandkoekjes uit te 'koken'. En zie, die drie gerechten staan ook in Mijn kleine handboek koken. En er zijn nog overeenkomsten. Net als in mijn eerste kookboek valt ook hier geen enkele foto te bespeuren en begeleiden tekeningen de ingrediëntenlijsten en de stap-voor-stap-handleidingen. Met steeds terugkerende icoontjes worden de hoeveelheden, de kooktijd en de moeilijkheidsgraad aangeduid. Ook qua inhoud is Mijn kleine handboek koken heerlijk ouderwets. Terwijl auteurs van moderne kinderkookboeken alle moeite van de wereld doen om zo origineel mogelijk uit de hoek te komen en de kinderklassiekers te ontwijken, bestaat dit boek gewoon uit niets anders: minnipizza's, gemengde salade, hamburgers, chocolademousse, appeltaartjes, pannenkoekjes, banana split... Achttien maal nostalgie.
Toch is het de auteurs niet om nostalgie te doen. Ze willen kinderen vanaf zes jaar gewoon enkele eenvoudige en plezierige recepten aanleren, rechtdoor en zonder veel poespas. Meer dan een blik gepelde tomaten, kant-en-klaar pizzadeeg, wat kaas en kruiden is er bijvoorbeeld niet nodig om minipizza's te maken. Een yoghurttaart voor zes personen maak je in een groot half uur, baktijd inbegrepen. Gewoon de ingrediënten klaarzetten, mengen en afbakken. Het yoghurtbakje gebruiken we als maatbekertje voor de andere ingrediënten. Doorheen het hele boek wordt trouwens zo weinig mogelijk met inhoudsmaten en gewichten gewerkt, en worden de hoeveelheden afgemeten met kopjes, eet- en theelepels of gewoon hele verpakkingen. Dat kan wel eens voor wat variatie zorgen waar verpakkingen niet gestandardiseerd zijn, maar echte problemen levert dit niet op.
De geïllustreerde ingrediëntenlijsten en handleidingen worden telkens vergezeld door weetjes en tips, die soms leuke proefjes opleveren. Hoe weet je of een ei vers is? bijvoorbeeld, of dat je niet per se hoeft te huilen wanneer je een ui snijdt?
Deels uit nostalgie, maar ook uit overtuiging dat less soms more is, beveel ik Mijn kleine handboek koken van harte aan als allereerste kookboek. Voor even, tot je er uit groeit. Laat het dan maar jatten door je jongere broer of zus.
[Edward Vanhoutte]
Titel: Mijn kleine handboek koken. Eenvoudige recepten om te koken en tegelijkertijd plezier te hebben
Auteur: Philippe Azou, Francesca Massa & Gisèle Boulanger-Vibier
Illustraties: Sandrine Lamour
Uitgeverij: Rebo International
Jaar: 2010
Collatie: 46 pp.
ISBN: 978-90-366-2938-6
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
Oorspronkelijke titel: Mon petit manuel de cuisine (Editions Azou, 2008)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten