Mijn heetste ervaring op restaurant – afgezien van het vrouwelijke gezelschap – had ik in Restaurante Tentações de Goa aan de voet van de Castillo de San Jorge in Lissabon. Toen de zweetdruppels al bij het aperitief op mijn voorhoofd parelden en ik angstig de kaart inkeek op zoek naar verkoelende gerechten, verzekerde mijn gastheer, zelf een Goees, mij dat er geen ontkomen aan was en dat het allemaal nog erger zou worden. Naarmate de maaltijd vorderde werden er steeds meer gerechten aangevoerd – het ene al pikanter dan het andere. Ik begon mijn gastheer ervan te verdenken een duivels pact te hebben gesloten met zijn schoonbroer die de keuken bemande. Mijn ademhaling versnelde, mijn hart pompte, mijn tong brandde, tranen rolden over mijn wangen en nu brak mij ook nog eens het angstzweet uit. Mijn hoofd tolde, gesprekken kon ik niet meer volgen, kleuren werden feller, smaken scherper, de Goees lachte, kwelde, bulderde. Hoe lang nog? Hoeveel nog? Dit was een complot, een valstrik, de ultieme gastronomische moord. Het plafond en de muren kwamen op me af, een klap, een lichtflits... en toen zag ik alles glashelder, wist ik feilloos de specerijen te detecteren, en ik ontwaarde de meest diverse specerijen in de gerechten. Ik doorbrak de geluidsmuur van mijn eigen proeven en zweefde op een zalige gastronomische ervaring. Culinaire tantra voor gevorderden.
Niettegenstaande de Goees deze hete gerechten gewoon was, verzekerde hij mij dat ook zijn familie het moest uitzweten. Zoals elke chilispecialisten zal beamen, moet je het eten van pikante gerechten opbouwen. Maar zweten en branden doet iedereen, nog volgens de Goees. Het eten van lokale chilipepers en derivaten is echter niet zonder gevaar. Dat mocht groentenkok Frank Fol ondervinden toen hij op de Olympische Spelen in Beijing op de spoedafdeling terechtkwam met ernstige maagklachten na het verorberen van de lokale heetmaker.
Bij de veertig recepten die in dit nummer van Kook Ze! weer fantastisch in beeld werden gebracht door Tony Le Duc, geeft het aantal chilipepertjes de heetheid van de gerechten aan: van de frisse salade van langoustine met bergamot en sanshopeper van Wouter Van der Vieren van restaurant Clandestino (één pepertje) tot de dodelijk pikante Nigeriaanse peppersoep met de gevreesde Madame Jeanette peper (drie pepertjes). 'Je wordt er licht van in je hoofd' noteert de tekstschrijver van dienst nog, tot het licht uitgaat.
De Kook Ze! bookazines hebben na zes nummers niet alleen een stevige reputatie opgebouwd wat de receptuur en de foodfotografie betreft, maar scheert telkens hoge ogen door de unieke vormgeving – deze keer in latex jasje – en de integratie van een magazine-gedeelte waarin het centrale thema vanuit diverse hoeken wordt belicht. In dit nummer is dat niet anders en weerom wordt de hoge kwaliteit moeiteloos gehaald. Hiervoor brengt Le Duc weer een horde foodauteurs in stelling. In het openingsstuk beschrijft Marc Declercq kort de geschiedenis van capsaïcïne houdende pepers en noteert hij de voor- en de nadelen van het (overdadige) gebruik ervan. De 'Tips om pikante avonturen te overleven' met bijhorende schaal van Scoville kunnen je algemene gezondheid en je smaakpapillen in het bijzonder redden. Een andere connotatie van 'heet' snijdt Jan Scheidtweiler aan in zijn onthullend stuk over de mythe van het afrodisiacum en de economie die op deze mythe is gebouwd. Felic Wilbrink herinnert zich een hete avond in Brighton en Willem Asaert schrijft een lofzang op de peperkorrel en verguist de pseudo-peper. Reisjournaliste Debbie Pappyn neemt de lezer mee op een wereldreis met acht bestemmingen. Bart Moeyaert schreef met 'Hm' het kortverhaal van deze aflevering en de column van Agnes Goyvaerts krijg je er als uitsmijter bij. Fotogalerijen zijn er deze keer van Michel Vaerewijck en Jean Van Cleemput die in de foto's uit het boek Beluga kitch, naakt en lekkere zeebeesten combineert.
Kook Ze! Heet is het zesde argument op rij om onmiddellijk een abonnement te nemen op de volgende jaargang van dit unieke boekconcept. Zelf de meest kritische geest moet het toegeven: Minestrone is hot! Vier pepers op de schaal van Le Duc.
[Edward Vanhoutte]
Titel: Kook Ze! Heet
Auteur: Daphne Aalders, Willem Asaert, Marc Declercq, Veerle De Pooter, Agnes Goyvaerts, Bart Moeyaert, Debbie Pappyn, Jan Scheidtweiler & Felix Wilbrink.
Recepten: Daphne Aalders, Willem Asaert, Blue Elephant, Veerle De Pooter, Sergio Herman, La Porte des Indes, Dominique Persoone, Jon Sistermans, Benoït Strowel, Wouter Van der Vieren & Pieter Van Doveren
Fotografie: Tony Le Duc, Michel Vaerenwijck & Jean Van Cleemput
Illustraties: Jan Bosschaert & Klaas Verplancke
Uitgeverij: Minestrone
Jaar: 2010
Collatie: 176 pp. – ill.
ISBN: 978-94-90028-12-1
Kwalitatieve beoordeling: ****
Moeilijkheidsgraad: II
1 opmerking:
Dit is inderdaad een aanrader, leuke recepten, en een frisse aanpak. Ik ben Fan!
Een reactie posten