In het eerste hoofdstuk van Koffie. Van Doppio Espresso tot Latte Macchiato wordt de geschiedenis van koffie kort uit de doeken gedaan. In die ene paragraaf kom je helaas weinig vermeldenswaardigs te weten. Alsof de grote geschenkdoos vooral dient om de koffietassen niet te beschadigen. En het boekje, tja, dat hebben ze er snel even bijgeprint.
Al vanaf het tweede hoofdstukje wordt handig ingespeeld op de hippe, stedelijke trend die koffiedrinken momenteel vormt. En het kan verkeren. Nog niet zo gek lang geleden kreeg je in elk café een koffiefilter en kokend water, inmiddels is deze procedure ondenkbaar geworden en een aanfluiting voor de kunst die koffiezetten is. Iedere snackbar heeft momenteel minstens één espressoapparaat in bezit dat je zonder veel moeite aan een koffie met een mooie crèmelaag kan helpen. Wie echt véél afweet over espresso’s en de apparaten, krijgt de naam barista toebedeeld. Koffie blijkt ook geen goede inleiding te zijn tot dit meesterschap. Zo krijg je in een paar lijntjes informatie over de vier aspecten waarin een koffiemeester zou moeten uitblinken, zijnde de bonen, de soorten, de mélange en de brading. Nuja, in principe is dit geen larie. Het wordt alleen nogal lauwtjes opgediend.
Waar is het kadoboekje dan wel nuttig voor? Tips om je koffie een betere smaak te geven? Ik betwijfel het. De gouden tip om je koffie op smaak te brengen bestaat uit… kristalsuiker. Terwijl een boekje over koffie naast een bespreking van alle variëteiten toch vooral de ongezoete corebusiness zou moeten uitdragen.
Over de opmaak van het boekje Koffie valt ook heel wat te zeggen. Er lijkt geen logische opbouw te zijn als je de hoofdstukken onderling vergelijkt. Bovendien zijn de hoofdstukken ongenummerd. Het is zelfs zo rommelig geconstrueerd dat een recept voor koffie (Devil’s coffee) wel heel erg abrupt aandoet midden in een alinea over koffie als lifestyle. Andere recepten zijn misschien wel beter gesignaleerd, maar hebben een even flauw resultaat. Het recept voor espresso crème brûlée bijvoorbeeld. Hier wordt de crème samen met de eieren gekookt, waardoor het hele boeltje uiteindelijke gaat schiften. De tikfouten zijn in dit boek ook ietsje te talrijk om van een degelijk afgewerkt product te spreken. En alsof er plots vanaf p. 40 nog vanalles uit de kast moest worden gehaald om dit boekje tot een noemenswaardig niveau te tillen, vind je nog wat middelmatige receptuur voor tiramisu en cantuccini.
Dat je geen koffiemeester wordt na het doornemen van dit boekje, mag geen verrassing heten. Trouwens: rond deze tijd van het jaar kan je best wat inventievere geschenken op de kop tikken. Tenzij dit boek bestemd is om theedrinkers op de kast te jagen. En die koffieliefhebbers? Die koop je beter een espressokannetje. De vier koffiekleurige tassen worden in deze geschenkenbox alvast bijgeleverd.
[Femke Vandevelde]
Titel: Koffie. Van Doppio Espresso tot Latte Macchiato
Tekst: Leo van Mierlo, De kwartiermakers
Fotografie: Nishikie Photography, Peet van der Kruis, Vier/a studio
Uitgeverij: ImageBooks Factory
Jaar: 2010
Collatie: 46 pp. – ill.
ISBN: 978-90-596-4920-0
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
1 opmerking:
Ik gruwel van de trend om kookboeken in dozen te steken met derderangs glaswerk, keramiek of porselein. Veel geld voor een doos, een anti-schok affaire ertussen en dan voor de "intellectuelen" onder ons een boekje erbij. Alleen maar respect voor uitgeverijen die investeren in goed redactiewerk, goede lay- out, goed vertaalwerk en fotowerk. Voor mij geen boek in een box, net als andere box geschenkjes. Trouwens wie wil bijleren over koffie neemt best "Gebrand op koffie" van de broertjes Deprez
Een reactie posten