Je kan het blijbaar zo gek niet bedenken of het wordt in een tube geduwd. Niet alleen tandpasta dus, maar ook mayonaise en mosterd, tomatenconcentraat, harissa, knoflook, ansjovis, truffel, kappertjes, garnalen, zalm, mierikswortel en wat nog meer passen in een tube. Makkelijk mee te nemen dus. De kwaliteit is over het algemeen niet slechter dan bij hetzelfde product in andere verpakkingsvormen, de levensmiddelen zijn lang houdbaar en makkelijk te doseren. Met een handig sleuteltje dat vroeger bij de ansjovispasta werd geleverd, pers je er ook nog eens het allerlaatste drupje uit. Er is dus veel voor te zeggen om voedingsmiddelen in tubes opnieuw een prominentere plaats te geven in de keuken. Opnieuw, want in de jaren 1960 waren tubeproducten – ontwikkeld voor en door de tot de verbeelding sprekende ruimtevaartprojecten – in Amerika en Scandinavië immens populair. Toch dateert het gebruik van tubes voor voedingswaren van veel vroeger. In de jaren 1910 bracht Liebig een vleesconcentraat op de markt dat in tinnen tubes verpakt was en als smaakversterker voor soepen en sauzen werd gebruikt. Ondertussen worden tubemaaltijden vooral geapprecieerd in duursporten zoals wielrennen en marathonlopen.Het kon niet anders of iemand moest de culinaire toepassingen van tubeproducten opmerken en er een kookboek over schrijven. Het tubekookboek dus. Tubist van dienst is Michiel Postma die dit boek publiceert in een serie die vooral de mannelijke helft van de bevolking aanspreekt met titels als Mannen die koken zijn onweerstaanbaar en Echte kerels koken buiten. Nochtans is het boek niet geconcipieerd als een mannenkookboek en gebruikt alleen de promotekst op het achterkaft stoere taal om kerels en makkers aan te spreken. De inhoud van Het tube kookboek is niet specifiek op mannen gericht en het dertigtal recepten evenmin. Met soep van kastanjepuree, couscous met groentesaus, verse ravioli met eekhoorntjesbrood, truffelpasta en mascarpone of hangop met rabarber en aardbeienjam valt nu eenmaal weinig street credibility te verwerven.
Het speciale aan dit boekje is dat de tubehoeveelheden duidelijk meetbaar in centimeters worden weergegeven. Behalve dat er hier zomaar van wordt uitgegaan dat de opening van elke tube een gestandaardiseerde diameter heeft, zorgt deze bijzonderheid er bovendien voor dat de recepten onbruikbaar zijn voor wie de ingrediënten niet in een tube in huis heeft. Iemand een omrekentabel voor de 4 cm gemberpasta, 4 cm knoflookpasta, 4 cm uienpasta en de 2 cm rode-peperpasta die inde Chinese bamischotel met kipreepjes en peultjes gaan? Het recept voor eigengemaakte saté met pindasaus spant de kroon met maar liefst 27 cm getubeerde ingrediënten.
Het tubekookboek houdt daarom het midden tussen een gimmick en een bruikbaar kookboek. De recepten zijn best OK maar zijn voor niet-tubisten een quasi onbegonnen zaak. Wel een leuk concept met fraaie illustraties. Per centimeter gebruiken met Tubular Bells als soundtrack!
[Edward Vanhoutte]
Titel: Het tubekookboek
Auteur: Michiel Postma
Fotografie: Pixel-it
Illustraties: Geert Gratama
Uitgeverij: Fontaine & Noë (Fontaine Uitgevers)
Jaar: 2011
Collatie: 64 pp. – ill.
ISBN: 978-94-6054-081-3
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten