De titel van Marijke Sterks nieuwste pocketkookboek doet vermoeden dat het bereiden van eten geslachtsbepaald is. De jaren waarin de separatistische Venus en Mars-polemiek stof deed opwaaien zijn, helaas voor Sterk, voorbij.
Over het Mannenkookboek van Sterk valt zowel qua inhoud als vorm even weinig heugelijks te melden als het geval was met het Studenten kookboek (2008) en het Anti crisis kookboek (2009). In Sterks jongste kookboek zwemmen de recepten opnieuw in een vrolijk allegaartje. 200 recepten bij elkaar harken en denken dat hiermee een compact geheel wordt gevormd, is een risicovolle onderneming. Althans, zonder in te boeten aan niveau.
Bij het recept van quiche lorraine bijvoorbeeld wordt de allesbepalende prei uit het oog verloren, en in de bereiding van oeuf florentine wordt de spinazie van het ingrediëntenlijstje geschrapt. Bijzonder. ‘Back to basics’ is misschien wel stoer, en zou daardoor misschien wel eens kunnen passen bij de stereotiepe opzet van het Mannenkookboek. Anderzijds is er ook iets te zeggen tegen die aanpak, vooral als het van ‘back to basics’ naar ‘without basics’ (d)evolueert. Klassiekers hebben hun naam verkregen door het kenmerkende, en dus ook onmisbare, aspect van hun gerecht. Neem pakweg spaghetti bolognese. Die bewuste bolognesesaus staat of valt met het correcte gebruik van het hoofdingrediënt, namelijk verse tomaten. Hoewel er vaak meewarig over gedaan wordt, staat deze sausbereiding niet meteen bekend als de meest simpele. De saus moet namelijk zeer lang inkoken vooraleer zij de perfecte, sterke smaak afgeeft. Ik beschrijf hier, voor alle duidelijkheid, dus niét de gepureerde variant van Sterk die in een recordtijd klaar is en naast flets ook veel te zoet smaakt.
Ook de wijnsuggesties liggen wel heel erg voor de hand. De gouden tip bestaat erin om zoete wijn steeds bij nagerechten te serveren. Dat idee is al jaren achterhaald. Zoete wijn is ondertussen tot perfect gezelschap van foie gras uitgeroepen. Andere tips houden zich dan weer op de vlakte; rode wijn hoort volgens Sterk bij kaas, terwijl witte wijn in vele gevallen zelfs een betere, en vooral scherpere, combinatie oplevert.
Ik vrees dat de meeste mannen met dit boek op hun honger blijven zitten. En alsof ze dat zelf beseft, schakelt Sterk op een bepaald moment over naar haar rol als datespecialiste. Zo instrueert ze de moderne man tot het gebruik van kaarslicht.
Als Sterk niet al te veel moeite doet voor het eten in het Mannenkookboek, hoe verwacht ze dan dat een recensent er met liefde over schrijft? Wil je je mannelijke huisgenoten vaker in de keuken? Koop ze dan een goed chefmes, een kapblok en een mooie lamsbout. Daar zullen zij meer aan hebben. En jij vast ook. Let’s call that a date!
[Femke Vandevelde]
Titel: Mannenkookboek
Auteur: Marijke Sterk
Illustraties: Charlotte van Beek
Uitgeverij: Terra Lannoo
Jaar: 2010
Collatie: 223 pp.
ISBN: 978-9089891-846
Kwalitatieve beoordeling: *
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten