Dit tweede boek met de titel De smaak van de Belgen wil een ode brengen aan de diversiteit en het karakter van de Belgische gastronomie door een beschrijving van het gastronomisch ergfoed, de producten en de bereidingen waarmee elke Belg is opgevoed. Ter gelegenheid van het 175-jarige bestaan van België hadden de auteurs 175 symbolische producten geselecteerd waarvan er in het eerste boek slechts 150 terechtkwamen. De overige 25 werden voor dit boek aangevuld met 75 nieuwe producten en gerechten. Om van dit boek niet zomaar een vervolg te maken van het eerste boek worden ook 30 typische Belgische recepten toegevoegd uit het repertoire van de Vlaamse Brusselse Katia Ruebens van het restaurant Viva M’Boma en de Waalse Brusselse Christelle Verheyden.
De selectie die in dit boek wordt gepresenteerd is – hoe kan het ook anders – uiterst subjectief. Werkelijk alles kan. Champagne staat er naast Chipito-chipjes, Rodenbach naast de Giant hamburger, en de Mechelse koekoek naast Zwan TV worstjes. De volgorde van de producten is willekeurig, de begeleidende teksten van matige kwaliteit. Daarmee zijn we meteen ook bij de zwakte van dit boek aangekomen.
De uitgever beweert dat er ‘een grandioos gamma aan eetweetjes en gerechten wordt voorgeschoteld en becommentarieerd aan de hand van grappige anekdotes’. In werkelijkheid valt het aantal eetweetjes heus wel mee, in de commentaren hebben de auteurs het meer over zichzelf, hun familie en vrienden dan over de besproken producten, en de grappige anekdotes zijn ronduit irritant. Dat beide auteurs zich veelal in de ik-vorm uitdrukken zonder zich te identificeren, en dat de lezer wordt verondersteld zich van het eerste boek de respectieve familiesamenstellingen te herinneren is nefast voor het leesplezier. Na enkele pagina’s begint dit boek dan ook te vervelen, vooral door het ontbreken van productinformatie, wat een dergelijk boek wel zou mogen bevatten, en door de herhaaldelijke flauwe grapjes en woordspelingen waarmee werkelijk elke tekst besmet is. Een enkele keer gaat het wel goed. De bladzijde over de Bernardin de Fleurus, een langwerpig koekje met twee amandelen, is een zeldzame uitzondering. Voor de rest irrelevante uitweidingen over aankomende vetrandjes op de heupen van de ene auteur, of de ‘vergissing’ van de andere auteur wanneer hij de Paschka-kaas verwart met een Parka van Damart. Dat is lachen geblazen! Ik verneem liever hoe het witte zuur in de hostie-snoepjes komt, hoe een achtkoek wordt gemaakt, of wie de Zwan worstjes heeft uitgevonden.
Dat de auteurs het niet kunnen laten om hun eigen teksten op te leuken en van dat opleuken ook meteen het onderwerp van hun teksten te maken, is voor hun eigen rekening. Maar dat ze de overigens uitstekende recepten van anderen met hun gewauwel bewerken is een rechtzaak waard. Twee flesjes bier bij de ingrediënten vermelden waarvan er één voor het gerecht is en één voor de kok, hopen dat dikke Julienne zich niet beledigd voelt bij een bepaalde instructie van hoe wortelen gesneden moeten zijn, en nog een hele vracht van hetzelfde niveau halen de kwaliteit van dit boek danig naar beneden dat ik er ten stelligste van overtuigd ben dat de auteurs die dit boek (enkele keren teveel) aanprijzen als het beste cadeau van het decennium ook de enigen zijn die vol lof zijn over deze publicatie.
De beste zin in dit boek staat op de openingspagina: ‘Dit is het laatste deel, echt waar, we gaan er geen sage van maken.’
[Edward Vanhoutte]
Titel: De smaak van de Belgen 2
Auteur: Eric Boschman & Nathalie Derny
Fotografie: Sven Laurent
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2007
Collatie: 143 pp. – ill.
ISBN: 978-90-209-7405-8
Kwalitatieve beoordeling: *
Moeilijkheidsgraad: I
1 opmerking:
Hallo kroket, dat is nog eens doorgaan :-)
Een reactie posten