Ik geloof niet in het onderscheid tussen vrouwen- en mannenliteratuur, net zo min als ik geloof in een onderscheid tussen gerechten voor mannen en voor vrouwen. Er bestaat geen literatuur die bestemd is voor een uitsluitend mannelijk of vrouwelijk publiek. Er zijn natuurlijk thema's die meer vrouwen dan mannen interesseren, en andersom, maar met de literariteit van de tekst heeft dat weinig te maken. Het fenomeen chicklit werd dan ook door marketingjongens en -meisjes van uitgeverijen bedacht om minder literaire teksten te promoten die gericht zijn op jongere vrouwen die niet noodzakelijk over veel literaire belangstelling beschikken. Met het werk van postfeministische schrijvers, waarvoor de term oorspronkelijk werd gebruikt, heeft dit weinig uitstaans.
Dé iconen van de chicklit zijn natuurlijk Bridget Jones’s Diary van Helen Fielding en Sex and the City van Candace Bushnells. In beide boeken zijn de protagonisten alleenstaande, vlotte vrouwen uit de grote stad met een min of meer interessante baan en een levendige belangstelling voor seksualiteit. Giulla Melucci’s debuut dat in het Nederlands verscheen als Liefde, lust en pasta, is daar helaas geen uitzondering op.
De ik-persoon in het boek is het autobiografische alter-ego van de auteur met dezelfde naam. Het verhaaltje is flinterdun, en de spanningsboog is onbestaande. De Engelstalige titel van het origineel geeft een goede samenvatting van het hele boek: I Loved, I Lost, I Made Spaghetti. In een aantal hoofdstukken krijgen we het anekdotische relaas van de liefdesperikelen en relatieproblemen van het hoofdpersonage en een aantal vriendjes waarmee ze, spijts haar onbedwingbare drang om voor hen te koken, toch geen geslaagde relatie mee kan ontwikkelen. De vele dagboekerige anekdotes worden onderbroken door eenenzestig recepten – en geen zesenzestig zoals de achterflap van het boek beweert – waaronder natuurlijk een aantal pastagerechten die steevast als troost moeten dienen na alweer een ontgoocheling of een mislukte relatie. De recepten zijn zowel voor klassieke Italiaanse gerechten uit de keuken van de moeder van de auteur, als voor haar eigen creaties die niet altijd even verfijnd of geslaagd zijn. De overgangen tussen de fictionele tekst van het boek en de recepten zijn net als die van een hele slechte DJ: voorspelbaar maar voor het grootste gedeelte onbestaande.
Net als het hoofdpersonage in het boek werd de auteur Giulia Melucci geboren in een Italiaans gezin in Brooklyn waar ze ook opgroeide. Ze werkte jaren in de uitgeverssector en schopte het tot Vice President of Public Relations bij Harper’s Magazine. Net zoals zovelen in deze sector spookte de droom van een eigen boek op de markt te brengen al die tijd door haar hoofd, tot ze zich, na de mislukte relatie met de jongen Lachlan uit het boek, aan de laptop zette en begon te schrijven over haar liefdesleven en de rol die koken en eten daarbij inneemt. Het resultaat is dit boek dat noch door zijn originaliteit in de verhaallijn, noch door zijn literaire taalgebruik uitblinkt. Vanwege het totale gebrek aan spanningslijn en compositie, is dit boek ook niet geschikt om in één ruk zonder enige tekenen van verveling uit te lezen. Zomaar twintig of dertig bladzijden overslaan in het boek heeft ook geen enkel effect op de leeservaring of op het begrip van het verhaal. De recepten zijn weliswaar ok, maar die kunnen het boek niet redden.
Als chicklit inderdaad een term is voor teksten met weinig literaire aspiraties die specifiek werden geschreven voor jonge vrouwen met al even weinig literaire belangstelling, dan is dit boek een geslaagd voorbeeld van deze vorm van lectuur. Culinaire literatuur is dit boek zeker niet. Daarvoor is de taal te weinig bijzonder en het verhaal te onbeduidend. Als mensen zonodig dagboeken willen volpennen over verloren liefdes, dat ze dat dan maar doen. Maar een echt auteur word je er niet door. Maar dit is dan ook de mening van een man, de dertig al een poos voorbij.
[Edward Vanhoutte]
Titel: Liefde, lust en pasta
Auteur: Giulia Melucci
Uitgeverij: Uitgeverij Unieboek / Van Holkema & Warendorf
Jaar: 2009
Collatie: 287 pp.
ISBN: 978-90-475-0627-0
Kwalitatieve beoordeling: *
Moeilijkheidsgraad: II
Oorspronkelijke titel: I Loved, I Lost, I Made Spaghetti (Grand Central Publishing, 2008)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten