De wijnscheurkalender lijkt de informele tegenhanger van De wijnalmanak te zijn. Beide zijn opgesteld door Harold Hamersma. In De wijnscheurkalender neemt Hamersma de omweg van het bijdehante weetje en het populaire grapje om zijn lezers te informeren over wijn.
Zoals ik al suggereerde: vooral de kwinkslagen lijken centraal te staan in De wijnscheurkalender. Als je de illustraties van Frank Pels naast de teksten legt, wordt meteen duidelijk waarvoor deze kalender staat: gezapigheid.
De kalender moet het dan ook niet echt hebben van zijn kundigheid op wijngebied. Bevrijd van vaktaal richt Hamersma zich tot de lezers met adresjes, feestwijnen, proeftips, bijpassende gerechten. Ik haal even een voorbeeldje van het laatste aan. Volgens Hamersma hoort risotto met een pinot gris of chablis geserveerd te worden. In De wijnalmanak liet hij die suggesties achterwege. Hier doet hij dat niet en maakt hij de fout alle verschillende soorten risotto’s over eenzelfde kam te scheren.
Wat ik heb opgestoken van de kalender: welke soorten roséwijnen wel mogen ‘liggen’. Sommige weetjes hadden echter wat langer mogen rijpen of nooit ontkurkt hoeven te worden. Zo vind je in de volgende uitspraak de stereotiepen van de kookwereld bevestigd: ‘Het is niet ongebruikelijk dat de keukenstaf sommeliers maar een lagere diersoort vindt, die rondlopen en met de gasten kletsen, omdat ze het testosteron niet hebben om het in de keuken uit te houden.’ De relatie-ervaringsdeskundige zegt dan weer: ‘Het drinken van alcoholvrije wijn is net zoiets als seks hebben met een opblaaspop’. En de buurman van mijn ouders: ‘5 redenen om te drinken: goede wijn, een vriend, dorst, vrees om dat te krijgen, of welke reden dan ook’. Maar ik geef toe: ik heb om Hamersma’s fratsen gelachen.
Laat ik tot slot vooral eerlijk zijn. Wie al ‘iets’ van wijn weet, zal niets bijleren. Wie niet warmloopt voor wijn, laat deze kalender in de rekken staan. De doelgroep bevindt zich ergens daartussen. Los daarvan had de redactie ook beter gekund: de typische zetfouten (onverbogen adjectieven en interpunctie gone wild) zorgen ervoor dat de kalender geen ideaal eindejaarsgeschenk is. Nu is De wijnscheurkalender gewoon een grappige variatie op die van lokale brandweer. Al een geluk dat Hamersma met De wijnalmanak wél een zeer goede beurt heeft gemaakt.
[Femke Vandevelde]
Titel: De wijnscheurkalender 2010
Auteur: Harold Hamersma
Illustraties: Frank Pels
Uitgeverij: Spectrum
Jaar: 2009
Collatie: 365 pp. - ill
ISBN: 978-90-475-0555-6
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten