Koken voor vrienden… en meegenieten is een kookboek van Marleen De Naeyer waarin ze de kunst van stressloos koken voor vrienden uiteenzet. Zo doet ze zelf de meeste voorbereidingen, en zet ze iedere vriend aan het koken.
Marleen De Naeyer is volgens de achterflap al meer dan 20 jaar vakleerkracht aan de gerenommeerde Brugse bakkerij- en hotelschool Ter Groene Poorte. Die vakbekwaamheid komt zeker tot uiting in dit boek. Het valt duidelijk op dat De Naeyer geen amateur is, zowel in het correcte gebruik van de termen als in de degelijkheid van de recepturen. Zo zijn de gaartijden correct, en worden de recepturen helder beschreven… Deze aspecten lijken misschien normaal, maar de realiteit leert ons dat deze principes in zeer veel boeken niét gehandhaafd worden. Wat betreft de haalbaarheid verdient dit kookboek dus zeker een positieve bespreking – een ingewikkelde presentatie hier en daar niet te na gezien. Het is ook een algemeen bewezen feit dat de klanten tevreden achterblijven als ze het resultaat, dat door de vormgeving toch extra in de verf is gezet, kunnen benaderen. En tevreden klanten keren terug. Dat wist ook De Naeyer, die eerder al met succes kookboeken schreef.
Het is ergens ook jammer dat De Naeyer door haar klassieke koksopleiding niet van die klassieke principes afwijkt. Zo goed als alle sauzen worden afgewerkt met boter. Door het monteren van de boter wordt de saus veel vetter, en dus minder licht. Ook gebruikt ze meermaals een liason – een mengsel van room en eierdooiers om sauzen of soepen een extra binding te geven.
Hoewel de haalbaarheid dus tot algemene tevredenheid dwingt, zijn de gerechten niet altijd even origineel of verrassend. Als de Naeyer de minder alledaagse toer opgaat, worden de gerechten ook veel beter. Voorbeelden hiervan zijn bloemkoolsoufflé met garnalen – leuk trouwens om van bloemkool een luchtige soufflé te maken. Een andere voltreffer is de witte seldersoep met amandelen – vooral de diablotin van Camembert zorgt voor de sterke smaak.
Naarmate het boek vordert, gaat het alle kanten uit. Er lijken steeds meer hoofdstukken bij te komen die niet echt passen bij het koken-voor-vrienden-concept. Ik heb het dan over de mediterrane smaken die volop worden ingezet, de exotische, Oosterse toets en het hoofdstuk ‘Lekker gezond’ waarin vooral de vegetarisch kost de klok slaat. Ik geef de voorkeur aan een welomlijnde kookstijl, nu lijkt het boek op een onsamenhangend samenraapsel. Wat dan ook perfect logisch is; als kookboek is het een soort best-off van de recepten die De Naeyer al eerder in UITmagazine publiceerde.
Dit is een kookboek met een smoel die je al eerder hebt gezien. Maar saai is per definitie niet slecht, louter gewoontjes. Je gebruikt Koken voor vrienden… en meegenieten om je oude vrienden te verwennen, en niet om er nieuwe bij te maken.
[Femke Vandevelde]
Titel: Koken voor vrienden… en meegenieten
Auteur: Marleen De Naeyer
Fotografie: Kris Vlegels
Vormgeving: Leen De Poorter
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2010
Collatie: 200 pp.
ISBN: 9789020985832
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: II
1 opmerking:
Beste,
Ik voelde me erg verontwaardigd bij het lezen van uw recensie over Koken voor Vrienden van Marleen De Naeyer, vandaar dat ik toch even wou reageren.
Ik volg De Naeyer reeds enkele jaren, ik heb al verschillende demo's bij haar gevolgd (o.a. via Libelle) en heb al haar kookboeken in de kast staan. Daar maak ik frequent gebruik van: niet alleen omwille van de (inderdaad) zorgvuldige en heldere recepturen, maar ook omdat zij erin slaagt haalbaarheid en originaliteit op een verfrissende manier te combineren. Akkoord, het zijn geen boeken voor topchefs, maar wel voor mensen die eenvoudigweg graag koken, en die hun gasten graag willen verrassen met authentieke smaken zonder zichzelf te verliezen in onduidelijke recepturen, onvindbare ingrediënten en onbegrijpelijke vaktermen. Zoals u zelf aangeeft, en zoals ik uit ervaring ook heb mogen ondervinden, is dat niet vanzelfsprekend in menig kookboek vandaag de dag, en daarom alleen al verdient De Naeyer lof.
U beweert verder dat De Naeyer alle sauzen in dit boek afwerkt met boter, en dat haar kookstijl daardoor eerder de vette kant opgaat. Die uitspraak is pertinent onjuist. Als er iets is wat doorheen haar drie kookboeken overeind blijft, is het wel de lichtheid van de gerechten. Dat bewijzen de recepten ook als je ze er even op naleest: slechts in 4 van de 83 (!) bereidingen wordt de saus afgewerkt met boter (en dan nog wordt de keuze aan de lezer gelaten), en slechts in 1 (!) geval wordt er een liaison gebruikt, in de aspergesoep. Die stap lijkt me trouwens meer dan legitiem: het fluweelachtige effect dat je zo bereikt, vormt een uitstekende combinatie met de asperges. In die zin lijkt De Naeyer me net geen chef die de klassieke principes niet kan loslaten, maar wel iemand die ze op een juiste en evenwichtige manier weet in te zetten, in gerechten waar een authentieke smaak noodzakelijk is. Dat getuigt, voor mij, van een liefde voor het product en een eerlijke smaak.
Dat het boek veel thema's omvat en veel verschillende bereidingen samenbrengt, klopt. Alleen zie ik niet in waarom deze diversiteit zo negatief geëvalueerd moet worden. Koken voor Vrienden richt zich tot een uitgesproken doelgroep, waaronder ikzelf, die net op zoek is naar dit soort "allround" kookboeken die voor elke gelegenheid inspiratie bieden. Specificisme weerhoudt meer mensen van het koken, dan dat ze er wint. Bovendien vraagt het concept van dit boek net wel om een brede waaier aan gerechten: er zijn immers zoveel gelegenheden die je deelt met vrienden. Daarnaast zie ik ook niet echt op welke manier dit de kookideologie van De Naeyer minder "welomlijnd" zou maken. Die is en blijft doorheen het hele boek, en doorheen alle andere ook trouwens, consequent dezelfde: verfrissend, democratisch en puur.
Uw laatste alinea vind ik ronduit arrogant. Een typische, ongenuanceerde recensententwist met het oog op provocatie. Kritiek moet absoluut kunnen, dat staat vast, maar de manier waarop deze hier verwoordt wordt, vind ik weinig respectvol. Dit soort cliffhangers kunnen kleine auteurs als De Naeyer, die geen bekende kop hebben, onverdiend breken.
Hartelijke groet,
Annabel Vermeulen, Duffel
Een reactie posten