Ik houd erg veel van boeken met strakke gebruiksaanwijzingen. Dit is het geval met het Seizoenskookboek van Donna Hay. Uit de inleiding spreekt rechtlijnigheid: per seizoen worden recepten gebundeld, onderling worden de recepten opgedeeld in hartig en zoet. Zoekopdrachten worden op die manier heerlijk eenvoudig: heb je in de winter trek in iets zoets? Met de structuur van dit boek is dat zo gepiept. Aan een goede uitleiding werd er in dit Seizoenskookboek eveneens gedacht: naast een woordenlijst vind je op het einde van het boek een handige maat- en omrekentabellen en een register terug. Maar laat ons vooral niet voorbijgaan aan wat zich tussen die in- en uitleiding bevindt.
De Australische Donna Hay verkocht als bestsellerauteur miljoenen kookboeken, schrijft culinaire columns en is uitgever van haar eigen lifestylemagazine. En die stylering heeft zo zijn invloed op het boek. Omdat de recepten afkomstig zijn uit het lifestylemagazine van Donna Hay, heeft het boek veel sfeerfoto’s die vaak niets met de recepten van doen hebben. De haastige kok zal zich hierin frustreren, de romantische kok zal er inspiratie opdoen voor de feestdis. De sfeerfoto’s overschaduwen in aantal de foodfoto’s. Immers: slechts een derde van de gerechten is gefotografeerd. Maar als er gerechten worden gefotografeerd, is het steeds raak – sla er de groenfrisse waldorfsalade maar op na. Ook hier sluit de sfeer van de foto aan bij het specifieke seizoen (lente). Dat er in de fotografie ruimte is voor gretigheid en imperfectie, maakt het nog mooier. Ik denk bijvoorbeeld aan de halfopgegeten taart met gekneusde frambozen. Zo wordt het kookboek tot een kijkboek. En voor observeren is er tijd noch ruimte gespaard. Het boek heeft namelijk een bijzondere vormgeving (25x28cm) en telt meer dan 300 pagina’s.
De recepten gaan van zeer eenvoudige knabbels of afwerkingen (parmezaanstengels, basilicumolie) over salades (venkelsalade, capresesalade) tot volledige gerechten (roergebakken pittig rundsvlees met kousenband). Dit zorgt ervoor dat de stijl van de gerechten moeilijk te typeren is. Of het nu Japans, Italiaans, Brits of Europees is, lekker lijkt het enige criterium te zijn geweest. Al werd er in de meeste creaties vertrokken van smaakmakers als look, parmezaan, soja, chili, gender, citroen, … Het is ondoenbaar om enkele gerechten onder de aandacht te brengen, omdat ieder gerecht evenveel spotlight verdient. Let wel; in geen enkel geval hebben de gerechten spotlight nódig om er lekker of mooi uit te zien.
Verder maakt vooral de sfeer een groot deel van het Seizoenskookboek uit. Ieder seizoen kent lyrische intro’s als ‘neem in de zomer steeds een boek mee, of iemand die er een gelezen heeft’.
Als er kinderen voorkomen, zijn ze steeds engelachtig wit gekleed. In hoeverre dat realistisch is voor het hier vakkundig geënsceneerde boerenleven, weet ik nog niet. Maar goed: ook ik ben verkocht aan de bucolische tafereeltjes. Ik hoef nog maar iemand te zien die bloemen aan het plukken is en ik denk al aan de taart die ondertussen in de oven aan het rijzen is, en aan de persoon waarmee ik straks thee zal drinken.
Laten we vooral niet doen alsof het niet zo is; dit kookboek verschaft ons niet alleen volle magen, maar ook volle harten.
[Femke Vandevelde]
Titel: Seizoenskookboek. De beste recepten uit Donna Hay magazine.
Auteur: Donna Hay
Fotografie: Con Poulos
Uitgeverij: Van Dishoeck
Jaar: 2010
Collatie: 317 pp. – ill.
ISBN: 978-90-475-1469-5
Kwalitatieve beoordeling: ****
Moeilijkheidsgraad: II
Oorspronkelijke titel: Seasons (Fourth Estate Harper Collins Publishers, 2010)
1 opmerking:
Zeker een boek om uit te proberen. Bedankt
Een reactie posten