Nu we weten dat Claudio en Gaëlle van het Kortrijkse restaurant Dell’Anno de winnaars zijn van de tweede reeks van het VTM-programma Mijn restaurant!, wordt dit boek opeens een heel vreemde publicatie waarvan de houdbaarheidsdatum snel verstreken is. Drie maanden lang was Mijn restaurant! tweemaal per week een kijkcijferkanon met pieken boven het miljoen kijkers. Het is dan ook evident dat men dit succes op crossmediale wijze probeert te verzilveren door een boek op de markt te brengen. Helaas heeft die marketingreflex voor een groot stuk de inhoud van het boek gehypothikeerd. Vier van de tien restaurants die in dit boek worden belicht, hebben inmiddels gedwongen hun deuren moeten sluiten, en de reportages over de verschillende restaurantkoppels werden, gezien de productietijd die aan de publicatie van een dergelijk boek voorafgaat, aan het prille begin van hun restaurantavontuur gemaakt. Dat levert veel teksten op die vol veronderstellingen staan waar de lezer op het moment dat het boek in de winkels lag, het antwoord al op wist. We lezen bijvoorbeeld: ‘Voor de bediening zal Wendy er vooral op letten dat de mensen zich op hun gemak voelen’ of ‘Voor de zaal gaat Tom op zoek naar vriendelijk personeel met een goed voorkomen.’ Ook wat op de foto’s staat is ondertussen soms achterhaald. Sommige keukenbrigades op de foto zijn niet die waarmee de verschillende restaurants al dan niet succes hebben geboekt, en dat is toch vooral jammer voor de souvenirwaarde die dit boek had kunnen hebben.
Waar de verliezers van de eerste reeks van dit programma de kans nog kregen het huurcontract en de uitrusting van het restaurant van het productiehuis over te nemen, verloor wie niet won in de tweede reeks niet alleen het restaurant, maar ook het concept en de naam. Wat dat in de praktijk betekent, zal wel in de kleine lettertjes van de contracten staan, maar zeker is dat Ben en Dominique, bijvoorbeeld, hun jarenlange droom nooit meer zullen kunnen verwezenlijken omdat ze hun droomconcept (Franse sterren in een zeventiger en tachtiger jaren decor) hebben gebruikt voor het programma. Die tragiek had een mooie achterafreportage kunnen opleveren, was het boek anders geconcipieerd geweest. Dat neemt niet weg dat Hilde Smeesters als auteur met verve deze spoedjob heeft vervuld. Haar teksten lezen aangenaam en zijn vlot geschreven. In de teksten laat ze de deelnemers aan het woord over drie thema’s, namelijk ‘Het duo’, ‘De locatie’ en ‘De ambitie’.
Van elk restaurant zijn er in dit boek telkens een recept van een voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert opgenomen. In één van die recepten krijgt Grimbergen – hoofdsponsor van het programma – een rol als ingrediënt of als begeleider (als het glas Grimbergen maar mee op de foto kon). Maar, en dat is weer aan de timing van het boek te wijten, die recepten zijn niet de signatuurgerechten van de verschillende chefs of restaurants. Wie de receptuur voor de gerechten van La Scène verzorgde, is zelfs totaal onduidelijk. Ben en Dominique stonden zelf niet achter de stoof, en het restaurant wisselde tijdens de loop van het programma van keukenploeg.
De vijf restaurants die hun deelname aan de eerste reeks van het programma wisten te verzilveren, lijken de meubels te moeten redden en worden in vijf provinciehoofstukjes gekoppeld aan de deelnemers van 2009. Hier is de timing van het boek – ongeveer een jaar na de opening van hun restaurant – wel correct. Dit levert interessantere teksten op die het korte traject schetsen dat deze restaurants tot nog toe hebben afgelegd: van de deelname aan het programma en de bijhorende droom tot de realisatie vandaag en de plannen voor de toekomst. Ook van deze restaurants krijgen we telkens drie recepten voorgeschoteld (al dan niet met Grimbergen) die wel typerend zijn. Het verbaast wellicht niemand dat Jelle Temmerman die vorig jaar de wedstrijd won, hier zijn signatuurrecept voor paling in ’t groen publiceert.
De items over de restaurants worden afgewisseld met tien lifestyle teksten die onder de noemer 'Mijn thuisrestaurant' telkens een thema behandelen zoals bier, champagne, tafeldekken, het koken voor grotere groepen en etiquette aan tafel. Elk provinciehoofdstuk wordt afgesloten met enkele adresjes van andere restaurants. Hoe die werden geselecteerd, komen we nergens in het boek te weten. Het boek wordt ingeleid met een reportage over het Hof van Cleve en drie gerechten van Peter Goossens die ongetwijfeld als lokkertje moeten dienen.
De keuze om dit boek een maand voor de grote finale van de tweede reeks van Mijn restaurant! op de markt te brengen, blijkt zeer ongelukkig te zijn voor de inhoud van het boek dat al gedateerd was nog voor het verscheen. Nooit was de hype voor een dergelijk human interest programma in Vlaanderen groter, dus commercieel gezien was die keuze de enige juiste.
[Edward Vanhoutte]
Titel: Mijn restaurant!
Auteur: Hilde Smeesters
Fotografie: Anouk Van de Wal & Heikki Verdurme
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2009
Collatie: 208 pp. – ill.
ISBN: 978-90-209-8382-1
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: II
Geen opmerkingen:
Een reactie posten