Ik heb werkelijk niets met voetbal. Erger nog, ik heb er een grondige hekel aan. Ik word ronduit pissig als voetbal te pas en te onpas wordt opgevoerd als een onvermijdelijk en essentieel onderdeel van het leven waarvoor alles en iedereen moet wijken. Ik heb tegenwoordig een voetbalkalender nodig om te weten wanneer ik mijn familie in het weekend kan bezoeken zonder uren in de file te moeten staan met joelende, sjerpenzwaaiende en brallende supporters die ervan overtuigd zijn dat dat ene doelpunt ook hun eigenste verdienste was. Het competitievoetbal heeft overigens niets te maken met gezondheid en, godbetert, voetballers zijn geen kunstenaars. Voetbal is een economisch systeem, voetbalclubs zijn bedrijven en voetballers zijn overbetaalde jongens die toevallig een talent hebben gekregen dat om louter commerciële redenen verder wordt ontwikkeld.
Natuurlijk kan dit ook allemaal van koken worden gezegd. De culinaire entertainmentindustrie draait op volle toeren en TV-chefs worden goed betaald voor hun media-optredens, maar er is één wezenlijk verschil. Zonder koken gaan we dood, zonder voetbal niet.
Dit Carnet de Cuisine van Pierre Wynants is dus mijn ding niet. Dit boek – met paarse kaft, hoe kan het ook anders – is doordrongen van Wynants bezetenheid (hij noemt het passie) van ‘zijn’ voetbalclub, RSC Anderlecht. Zowel in de teksten, de foto’s als in de recepten is het al Anderlecht wat de klok slaat. Met de keuze om het hele boek te concipiëren rond Wynants liefde voor zijn club, neemt de uitgever wel een groot risico. Het fanion van voetbalsupporters staat nu niet meteen bekend als gepassioneerde kopers van kookboeken en wie andere ploegen even passioneel bewierookt als Wynants, zal dit boek zeker links laten liggen. Voor wie oprecht in de recepten van Wynants geïnteresseerd is, werkt het hele Anderlecht-concept storend. Wie in Anderlecht geïnteresseerd is, kan in andere boeken betere en completere informatie vinden. Dit huldeboek lijkt wel gemaakt te zijn om in beperkte oplage uit te delen aan het bestuur, de spelers en de oudgedienden van de club, voor zover ze nog in leven zijn.
Het boek opent met een vriendelijk woordje van Paul Bocuse waarna de geschiedenis van de Comme chez Soi in een lezenswaardig stuk van zes bladzijden uit de doeken wordt gedaan. Pas in de laatste paragraaf wordt vermelding gemaakt van de banketten die Wynants voor RSCA verzorgde waarna we vier bladzijden tekst te verwerken krijgen waarin de hoogtepunten van de voetbalclub de revue passeren. Daarna nog drie bladzijden met kort loftuitingen voor oud-spelers en voetbalprominenten waaraan hij een aantal recepten in het boek opdraagt. Aan het einde van die tekst hervormt Wijnants zelfs in één moeite door de arbitrage en de verlengingen in het voetbal. En dan komen we eindelijk nog eens aan koken toe. In een tekst die qua lengte in schril contrast staat met de pagina’s die aan het voetbal zijn gewijd, wordt de huidige chef van de Comme chez Soi, schoonzoon Lionel Rigolet kort voorgesteld. Rigolet heeft de recepten van zijn schoonvader voor dit boek uitgevoerd en de bordschikking bedacht.
De vierenzestig recepten in dit boek zijn in acht thema’s gegroepeerd. Eerst krijgen we drie ‘Diversen’ zoals infusie van groenten, een boke met choco en een gehaktbroodje. Dan volgen drie ‘Koude Voorgerechten’ en tien ‘Warme Voorgerechten’ met schaal- en schelpdieren (mosselen, sint-jakobsvruchten en gamba’s) of slakken. Als hoofdgerecht serveert Wynants acht visgerechten (inclusief schaal- en schelpdieren), acht vleesgerechten en zes gerechten met wild en gevogelte. Die kunnen naar hartelust worden gecombineerd met de twintig garnituren uit het volgende hoofdstuk. Om af te sluiten krijgen we nog zes desserten na. De inhoudsopgave vooraan het boek en de index op ingrediënten achteraan maken het gebruik wat makkelijker.
Over de receptuur en de uitwerking kunnen we kort gaan want daar is niets op aan te merken. Wynants is een geroutineerde grootheid van de Belgische gastronomie en de auteurs Phillippe Bidaine en Jan Van Hemeledonck weten heus wel hoe recepten uitgeschreven worden. De kenmerkende fotografie van Philippe Debeerst moet je weten te appreciëren.
De slotsom is gauw gemaakt. Op culinair vlak past dit boek perfect in de kwalitatieve reeks Carnets de Cuisine. Het hele voetbalconcept zal vooral Mister Michel en de zijnen bekoren. Maar het is algemeen bekend dat Mister Michel nog nooit een poot uitgestoken heeft in de keuken.
[Edward Vanhoutte]
Titel: Carnet de Cuisine. Pierre Wynants. Comme chez Soi. Chez toi gelijk as chez moi.
Auteur: Pierre Wynants, Philippe Bidaine & Jan Van Hemeledonck
Fotografie: Philippe Debeerst
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2009
Collatie: 192 pp. – ill.
ISBN: 978-90-209-7779-0
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: II
Geen opmerkingen:
Een reactie posten