Wijnproeven! Walsen, nippen, genieten heeft zijn naam niet gestolen; dit boekje is zo mooi vormgegeven dat je eerst langzaam om het boekje heen cirkelt, vervolgens het voorzichtig doorbladert en uiteindelijk met volle teugen geniet van het ontwerp. Immers: het heeft een omslag van stevig karton (inclusief sluitelastiek), en in de linkeronderhoek staat een afdruk van een wijnglas. Maar laten we, voor ik echt ga duizelen, eerst proeven.
In het hoofdstuk, ‘wijnproeven voor ’t eerst’, krijgen we een losse beschrijving van hoe je precies begint met dat proeven. Dit hoofdstuk is duidelijk gericht op amateurs. Die toegankelijkheid kan een trekker zijn, maar dikwijls is het ook een vloek door de manier waarop de informatie wordt voorgesteld. Hier hebben we jammer genoeg te maken met het laatste geval. De test op p. 19 is het beste voorbeeld van simplificatie. Aan de hand van de geur van je wasgoed en de mate waarin je een vleeseter bent, wordt bepaald wat voor wijntype bij je past. Zo krijg je een van deze drie types toegeschreven: ‘verfijning en elegantie’ of ‘mild en toegankelijk’ of ‘gewoon lekker, zacht en vol’. Wie het anders wil aanpakken, wordt geholpen op p. 22-23, met drie vragen (droog of zoet?/ wit, rosé of rood?/ licht, middelwaar of krachtig?), wordt hij naar zijn favoriete wijnen geleid. Meestal ben ik een fan van eenvoud, tenzij die gestoeld is op veralgemeningen. En al vanaf het begin loopt het fout. Namelijk: één druif kan zowel zoet als droog zijn. Oloroso wordt bijvoorbeeld in de categorie van ‘wit, kracht, zacht en rond’ geplaatst terwijl Oloroso net mierzoet en nootachtig afsmaakt. Nog een bezwaar: Oloroso wordt in hetzelfde rijtje als Gewürztraminer ondergebracht. Deze laatste is dan weer een zoete wijn met een lichte pareling, bovendien blijft hij niet gespaard van zuren. Deze twee wijnen op dezelfde manier behandelen is net hetzelfde als stellen dat appels van granny smith en vijgen tot dezelfde categorie behoren omdat ze zoet smaken.
In het tweede hoofdstuk ‘proefprotocollen’ richten Ruit en Rijst zich kort tot de professionele sommeliers met vragen als ‘Welke methode gebruik ik bij het analyseren voor wijn?’. Toch heeft ook de amateur wat aan dit hoofdstuk: hij krijgt hier een proeftermen-ABC aangereikt. Hierbij staat de A voor de waarneming op basis van uiterlijk, geur en smaak. De B neemt je als wijndrinker een stapje verder en doet je nadenken over de druiven, de bereidingswijze, de leeftijd, de herkomst, en tot slot de terroir. Op basis van deze twee categorieën kom je vervolgens tot punt C; je oordeel, waarbij de kwaliteit tegenover de prijs wordt gesteld.
In een van de laatste hoofdstukken ‘What’s next’, krijgen we een overzicht van de wijncoryfeeën (Udo Göebel, Nicolaas Klei, …) wiens meningen doorheen het hele boek spreken. Ik had liever gezien dat hun bijdrage tot een apart hoofdstuk beperkt bleef, aangezien Ruit en Rijst al een eigen signatuur hebben. Hun pseudoniem, 'The Two Happy Wineladies', wijst voldoende in die richting. In het boek hebben de twee vrouwen het verder over sex-appeal van wijn. Ook wie zich ergert aan liedjesteksten in een wijngids (op p. 54 vind je ‘It was a very good year’ van Frank Sinatra terug), schaft zich dit boek beter niet aan.
Jammer dat dit boek niet echt toekomt aan een gelaagde wijnbeschrijving. Wijnproeven! had het compacte gidsje kunnen zijn dat ik overal in mijn handtas meesleurde, maar nu laat ik het tussen mijn andere wijngidsen rondslingeren.
[Femke Vandevelde]
Titel: Wijnproeven! Walsen, nippen, genieten.
Auteur: Ruit & Rijst (Noële Ruitenberg, Magda van der Rijst)
Uitgeverij: Terra
Jaar: 2010
Collatie: 159 pp.
ISBN: 978-90-898-9197-6
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten