Bangkok street food is het resultaat van de grote reis die de auteurs, Tom Vandenberghe en diens levenspartner Eva Verplaetse, hebben ondernomen. Om een jaar in Thailand te kunnen overleven, stippelden Vandenberghe en Verplaetse een route uit. Als reisleider ontving Vandenberghe groepen toeristen die hij door de straat- en eetcultuur van Bangkok gidste. Hij kreeg er de smaak zo erg te pakken dat hij bij zijn terugkeer een Thais geïnspireerde kookstudio (Eetavontuur) opzette.
De ondertitel van het kookboek werkt niet bepaald verhelderend. Is het boek nu eigenlijk een kookboek of een reisgids? Het meeneemformaat pleit voor de reisgidsformule. Ook de kaarten en de woordenlijst doen mij voor de laatste optie kiezen.
Het is van vitaal belang dat je beseft dat de straten in Bangkok weinig gemotoriseerd verkeer aankunnen. Toch is geen enkele stad zo mobiel als Bangkok, toch wat betreft de aanbiedingstechnieken van lokaal voedsel. De markt komt naar jou toe en niet omgekeerd. Voor we in Bangkok street food aan de eigenlijke gerechten toekomen, legt Vandenberghe enkele transportmethodes uit. Met een haph (een houten stok met aan weerszijden een geweven mand) wordt er in de kleine straatjes gemanoeuvreerd. Voorts bestaan er ook kookboten die je voorzien van de heerlijkste soepen.
De voorgestelde gerechten zijn lekker, maar teren grotendeels op dezelfde smaakcombinaties: pikant van chili, kruidig van koriander, zout van sojasaus of vissaus, fris van citrus en citroengras. Het procedé is steeds hetzelfde: je wokt de groenten, chilipeper en vis/vlees tot ze beetgaar zijn. Vervolgens blus je het geheel met sojasaus, citrussap, bouillon en kruid je af met frisse koriander.
Los van deze gelijkvormigheid vraagt het opnemen van een ingrediënt als chili om specifiekere uitleg. Geen enkele chili smaakt namelijk hetzelfde. Algemeen beschouwd zijn de kleine chili’s veel pikanter dan de grote. Verder: hoe verser (hoe minder uitgedroogd) ze zijn, hoe pikanter. Dan is er natuurlijk nog het feit of je de zaadlijsten, die zo goed als al het pikante bevatten, gebruikt of niet. Met een aanduiding als ‘1 chilipeper’ kan je hier dus weinig.
De auteurs zijn er blijkbaar ook vanuit gegaan dat iedereen een steamer heeft. Bij het recept voor gestoomde vis met limoendressing moet men zeebaars op smaakmakers leggen, het bord in een stomer steken en gaar stomen. Niet alleen is een steamer duur, het apparaat maakt de vis hier taai.
Vaak is de bijkomende informatie bij de gerechten overbodig. Zo staat er bij een recept van Thaise donuts ‘Pah thong koh’ – waarbij bicarbonaat en bakpoeder gebruikt worden in plaats van gist – een hele uitleg over het feit dat er tegenwoordig ook koffie wordt gedronken in Thailand, met dank aan de Starbucksketen. De link tussen beide is dat de Starbucksfilialen strategisch staan opgesteld in de buurt van de donutkramen. Und?
Al wie geen smetvrees heeft en in het bezit is van een sterke maag, moet met dit boekje in de hand Bangkok ontdekken. De thuisblijvers moeten dan ook op hun honger blijven zitten, durven ze de zoektocht aan naar phrikpaopasta, galanga, kaffirlimoenblaadjes of markheua phuang.
[Femke Vandevelde]
Titel: Bangkok street food, koken en reizen in Thailand
Auteur: Tom Vandenberghe en Eva Verplaetse
Fotografie: Luk Thys
Uitgeverij: Lannoo
Jaar: 2009
Collatie: 207 pp.
ISBN: 978-90-209-8654-9
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
4 opmerkingen:
Ik vind het een geweldig boek en krijg (weer) helemaal zin om te gaan.
Ik heb nog nooit een thai de zaadjes uit een peper zien halen!
Wie heeft hier nou verstand van zaken?
Beste,
Ik heb nooit beweerd dat een Thai zaden uit chili's haalt, ik heb enkel aan de kaak gesteld dat de ene chili de andere niet is en dat je als kookboekenschrijver beter duidelijk stelt welke chili je gebruikt en of je al dan niet de zaden ervan verwijdert.
Desalniettemin: veel plezier op je volgende reis!
Vis hoeft niet per defenitie taai te worden in de steamer of een stoommandje,gewoon proberen.
Een heerlijk boek is dit. Wij koken en reizen er al twee jaar mee.
Spijtig dat Femke Vandevelde dit boek blijkbaar slechts op enkele pagina's geopend heeft. De zogezegde 'teren op dezelfde smaken' en 'het procedé is steeds hetzelfde' zijn complete nonsens: Er staan zeker enkele gerechten in die geprepareerd dienen te worden in de wok, maar evengoed gaan de recepten van lauwe salades, hapjes, viskoekjes, lenterolletjes, dimsum, sausjes, dipjes, vleesmarinades, noedelsoep, visgerechten, soepen tot desserten als sticky rice met mango enz.
Ook is een steamer helemaal niet duur. Je bent niet verplicht om een professioneel combi-toestel te kopen, voor 20 eur koop je een eenvoudige steamer in drie etages in een doorsnee electrowinkel. Is dit toch te duur voor je? improviseer, dat doen de Thai ook. Een pot water op het vuur, een vergiet erboven en afluiten met een deksel. Eerlijk waar, voor een kookboekenrecensent heeft u maar weinig inspiratie.
En nog iets, hoe krijgt u in hemelsnaam een vis taai gestoomd? Ik vrees dat het eerder aan u ligt.
Mijn chef en leraar aan de kokschool had een motto: 'If you can't stand the heat, stay out of the kitchen'. Misschien bent u beter af met de menukaart van de meeneemchinees om de hoek.
Echt een verschrikkelijk slechte- en vooral onjuiste recensie van een fantastisch boek.
Maar ja, dat heb je tegenwoordig met het internet: elke amateur kan vrijelijk haar onkunde spuien. Proficiat.
Een reactie posten