Dat Gordon Ramsay het druk heeft met (het promoten van) koken, valt gemakkelijk te geloven. Hoewel: waar haalt hij in godsnaam de tijd vandaan om per kwartaal een nieuw boek te schrijven? En hoe redt hij het om tussendoor nog ‘qualitytime’ door te brengen met zijn gezin? Voor Gordon Ramsay kookt heeft Ramsay de tijd gevonden om meer dan 100 recepten te verzamelen die hij voor hen klaarmaakt als hij ‘off duty’ is. Maar niet enkel de sterrenchef houdt het keukenmes vast. Op een rustige zaterdagvoormiddag duwt hij zijn kinderen een waslijst boodschappen in de handjes en na de maaltijd laat hij het ondeugendste kind de afwas doen. Gezellige boel daar ten huize Ramsay. Waarschijnlijk was dat ook zo voor hij zijn scheve schaatsen aantrok en onzacht tegen een onvoorzien obstakel aanknalde. Maar hierop ernstig ingaan, is een taak die weggelegd is voor de roddelpers. Wij willen het hier over dit kookboek hebben. Zodus.
Doch helaas: ieder recept behelst informatie over Ramsays persoonlijke leven. En die persoonlijke toets beperkt zich niet tot het woord. Ook op de foto’s zien we Ramsay steevast geflankeerd door een harmonieus gezelschap. Voor het overige ben ik vol lof over de receptenfoto’s waarop al eens wat saus gemorst mag worden en niet alle vleestorentjes even stabiel zijn.
Ramsays keuken staat namelijk niet bekend om experimentele frapatsen. Hij houdt het liever traditioneel: een ham blijft doodgewoon ham, hoogstens voegt hij wat kruidnagels aan de ham toe om het geheel op smaak te brengen. Die werkwijze is verdienstelijk, zolang je als chefkok maar het hoogst mogelijke blijft nastreven in de uitwerking van je gerecht. Vreemd genoeg heeft Ramsay in zijn kookboeken wel begrip voor de minder vaardige kok. Het gaat zelfs al behoorlijk mis bij de basis. Waar Ramsay het verschil had kunnen maken tussen een lekker en een fantastische saus, laat hij die kans voorbijgaan. Mayonaise bereidt hij door mosterdpoeder en azijn te gebruiken in plaats van echte mosterd en vers citroensap. Terwijl hij er nota bene zelf prat op gaat alle kookboeken van Delia Smith naar de tweedehandswinkel te hebben gebracht, na haar betrapt te hebben op gehakt uit blik.
Toch kan je bezwaarlijk iets slechts zeggen over Ramsays gerechten. Zolang hij zijn inspiratie relatief dicht bij huis zoekt, is er geen probleem. Vermeldenswaardig zijn het gepocheerd konijn met gremolata en het met honing geglaceerde lam. Als hij de inspiratie te ver over de grenzen opzoekt, durft het eindresultaat al eens tegen te vallen. Zo voegt hij aan een gerecht met eendenborst (met bessen en portosaus) nog paksoi toe. Een iets minder vindingrijk gerecht had waarschijnlijk beter gesmaakt.
Voor de fans is het natuurlijk geweldig dat er zo snel weer een boek van Gordon Ramsay op de markt is. Maar zelf heb ik mijn beetje twijfels in hoeverre hij echt bij dit boek betrokken werd. Het lijkt of er eerst een nutteloos concept wordt uitgedacht (de thuiskeuken van een sterrenchef) en hieruit dan een boek wordt gedestilleerd. De beste ideeën hadden mooier gestaan in zijn magazine. Maar om er nu al die bomen voor te laten omhakken?
[Femke Vandevelde]
Titel: Gordon Ramsay kookt
Auteur: Gordon Ramsay
Fotografie: Ditte Isager en Mark Sargeant
Uitgeverij: Tirion culinair
Jaar: 2009
Collatie: 269 pp.
ISBN: 978-90-439-1232-7
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: II
Oorspronkelijke uitgave: Gordon Ramsay Cooking (HarperCollins Publishers, 2008)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten