Voor een feestje meer of minder draait niemand zijn hand om. En dat hebben de makers van de Kitchen Classics-reeks goed in hun oren geknoopt. Om ons bij te staan in dat feestvermogen vulden ze een Kitchen Classics met feestrecepten. Een feest die naam waardig baseert zich minimaal op drie ingrediënten: de gastheer, de gasten, en het culinaire kader dat beiden samenbrengt. Feestrecepten bekommert zich vooral om het laatste element: de feestdis. Maar op moeite kan je de samenstellers niet echt betrappen. Welke gast verras je nu nog door paprikabruscetta’s of tomaat-mozarella voor te schotelen?
Bij de voorgerechten – die vaak afgestemd zijn op de zoetebek met combinaties als roomkaas en abrikoos – worden tevens enkele recepten voor aperitieven vermeld. Het strafste voorbeeld is in dit geval rum met boter. Hiervoor breng je gesuikerde rum aan de kook om er op het einde boter door te roeren. Geef mij dan maar een ‘gewone’ sangria.
Alhoewel de meeste gaartijden van de hoofdgerechten kloppen, is er vaak iets mis met de bereidingsvolgorde. Het recept voor kippenleverpaté maakt bijvoorbeeld geen goede beurt. Los van de kwaliteit van het recept – het gebruik van sinaasappel – stel ik mij vragen bij het patéprocédé. Normaliter mix je rauwe kippenlevers met vet en kruiden (hier niet eens gebruikt), om ze dan vervolgens au bain marie in een oven te garen. In Feestrecepten worden de levers eerst gegaard voor er tot mixen wordt overgaan. Pas in laatste instantie wordt het geheel opgewerkt met boter. Ook in de bereiding met gebakken sint-jakobsschelpen en limoen lijken de samenstellers gehaast. Volgens hen moet je de coquilles eerst door de olie halen, bieslook toevoegen, en de vruchten daarna kort opbakken. Dat op die manier de smaak van bieslook verloren gaat, vinden ze blijkbaar niet eens zo erg.
In het hoofdstuk over bijgerechten en salades valt er nog het meest te smullen. Ik denk aan in honing geroosterde groenten of gevulde uien met risotto, … Alleen wordt hier nergens gezegd waarbij je die gerechten en salades moet serveren, toch wel een belangrijk punt wil je de verschillende gangen van het menu op elkaar afstemmen.
Meer dan de andere gerechten zijn vooral de desserten moeilijk te bereiden. Neem nu de choco-gemberpudding. Hiervoor heb je maar liefst 26 verschillende ingrediënten nodig, waaronder bevroren en geraspte boter. Alleen al met het klaarzetten van de ingrediënten ben je gemakkelijk een absurd half uur bezig. Op de andere desserts wordt er dan weer een zodanig eigen stempel gedrukt, dat de herinnering aan het origineel verdwijnt. Dit is het geval met het tiramisu-recept. In plaats van de pure mascarpone wordt er een mengsel van mascarpone en slagroom gebruikt. Ook wordt de amandellikeur ingewisseld voor marsala, hetgeen een totaal andere smaak aan het gerecht geeft. Ik zeg niet dat deze variatie niet lekker is, maar dit is beslist géén tiramisu meer.
Hoewel de meeste gerechten van dit kookboek kloppen, zet het mij niet aan tot feesten. Als gastheer wil ik mijn gasten niet vervelen met voor de hand liggende gerechten als gebraden kip. Om van je diner iets onvergetelijks te maken, zou ik minder fletse kookboeken gebruiken. Kookboeken met gerechten die wél tot instant likkebaarden aanzetten en waarvan de auteurs hun tijd nemen voor de bereidingen.
[Femke Vandevelde]
Titel: Kitchen Classics. Feestrecepten. Recepten die je moet hebben
Auteur: Leanne Kitchen
Fotografie: Jared Fowler
Uitgeverij: De Lantaarn
Jaar: 2007
Collatie: 207 pp.
ISBN: 978-90-5426-431-6
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
Oorspronkelijke uitgave: Celebration: the Christmas recipes you must have (Murdoch Books, 2006)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten