Aangebrand, het thrillerdebuut van Ton de Zeeuw, doet zijn titel alle eer aan. Al in het eerste hoofdstuk treffen we Nicolaas Hak, held van het verhaal, in een – erotische welteverstaan – bankschroef aan.
Nicolaas Hak, of Nic de Naaier, zoals hij zichzelf gemoedelijk van een alliteratie voorziet, is een culinair journalist die zijn dagen vult met het loeren naar eten en de diensters daarvan. Alles gaat zijn gezapige gangetje in diens recensieleventje tot hij na een lunch in het Amsterdamse restaurant Multatuli geconfronteerd wordt met de enorme voorgevel van eigenares Cora Traarbach. Zij is door haar obers getipt dat Hak een vernietigende commentaar op haar keuken in petto heeft. Wat Hak trouwens niet weet is dat niet zij maar haar ambitieloze man, Herman, zijn kunstjes in de keuken opvoert… Omdat de koningin van de jetset een belabberde recensie en de daaruit voortkomende bemoeienissen kan missen pakt zij het stevig aan. Helaas zakken haar fijnproevers, nadat ze uit de Marlies Dekkersverpakking bevrijd zijn, in als ‘soufflés’. Als Traarbach beseft dat haar verleidingspogingen op niets uitdraaien, zint ze op wraak.
Zo belandt Hak in steeds nauwere schoentjes; als hij zijn copieuze maaltijd in Bussum wil afsluiten met een koket dessert, wordt hem een kaart overhandigd waar hij in plaats van crème brulées en mascarponés allerhande, compromitterende foto’s van zichzelf aantreft. Helemaal onderaan de kaart leest hij het wel heel erg onheilspellende ‘een gewaarschuwd mens telt voor twee’. Wanneer er in een restaurant bij Den Haag afgehakte vingers in zijn lamssaus drijven beslist hij dat het welletjes is geweest en gaat hij, zoals een onvervalste speurneus, op zoek naar wie het op hem gemunt heeft. Zijn zoektocht is niet bepaald aandoenlijk. Zo leerde ik dat je als culinair recensent zowel de landelijke politie als onderwereldfiguren tot je vriendenkring hebt behoren.
Intussen ontmoet Hak Tara, redactrice van Snoepweb en tevens een culinaire recensente, die na een paar gezamenlijke feestmaaltijden mee op onderzoek uitgaat. Uiteraard vallen er ondertussen enkele doden – niet toevallig kennissen van Traarbach. Een van de slachtoffers wordt zelfs ontmand teruggevonden in de vriezer tussen de rode poon en de hazenrug. Daarna wordt er nog eens een poging tot moord ondernomen op de held van dit verhaal, met behulp van een monsterlijk kolkend potje koffie. Hoeft het te verbazen dat dit zonder gevolg blijft?
Wanneer het Hak en Tara te heet onder de voeten wordt, besluiten ze onder te duiken. Zo komen ze halsoverkop terecht in De Librije, omringd door de goede zorgen van sterrenchef Jonnie Boer. En alsof dit nog niet genoeg reclame was voor de landelijke gastronomie, blaast Tara na de bloedstollende finale uit in het Oud-Sluis van Sergio Herman.
Personages en intriges razen met een dergelijke vaart voorbij dat je zelf bij de meest karikaturale al eens zin hebt om, net zoals het hoffelijke hoofdpersonage, uit te roepen: ‘Op je kankerpoten letter, teringlijer!’ En wanneer Hak, compleet ten einde raad, uitroept: ‘Ben ik bevorderd tot de showbizzpagina? Het moet niet gekker worden!’ ben ik niet geneigd daar de ironie van in te zien.
In Aangebrand zullen een aantal culinaire prominenten zichzelf ongetwijfeld herkennen. Maar of ze dat nu erg zo jammer vinden, valt nog te betwijfelen. Ik heb ermee gegrijnsd, maar dat is vast niet de reactie waar een schrijver van een thriller op mikt.
[Femke Vandevelde]
Titel: Aangebrand
Auteur: Ton de Zeeuw
Uitgeverij: Karakter
Jaar: 2010
Collatie: 190 pp.
ISBN: 978-90-6112-698-0
Kwalitatieve beoordeling: ***
Moeilijkheidsgraad: I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten